Pioenen

Pioenen

vrijdag 25 augustus 2017

Silver lining

Every cloud has a silver lining ofwel dat achter de wolken de zon schijnt. Dat als het even niet meezit en je op een low zit, de high aan de horizon lonkt. Na regen komt hoe dan ook weer zonneschijn. Dat is hoe het leven in elkaar zit. The circle of life. Ups & downs. De ups zijn leuk maar de downs mogen/moeten er evengoed zijn. Want zij herinneren ons eraan dat je dankbaar moet zijn voor de goeie momenten en vertrouwen hebben dat deze er echt weer wel gaan aankomen.
Klinkt nu misschien alsof het leven voor mij momenteel een down beweging maakt en dat zou het kúnnen zijn als ik dat zou toelaten. Want het ís al heel hectisch geweest de voorbije weken/zomermaanden en er zijn momenten dat ik soms bijna echt niet meer weet waar m'n hoofd staat. Belangrijk is dan om mezelf eraan te herinneren dat je in het moment moet blijven en focussen op wat je nú aan het doen bent. Níet denken aan wat nog allemaal moet maar het positieve zien van het klusje waar je mee bezig bent. In de eerste plaats dat je het kán omdat je gezondheid, je verstand, de hulp die je erbij krijgt, je financiële middelen,... het toelaten om het te doen.

Jullie weten door m'n vorige post dat mijn moeder overleden is. Daar komt héél veel papierwerk bij kijken om de aangifte van nalatenschap in orde te krijgen. Je weet in eerste instantie niet hoe en waar je moet beginnen. Laat staan wat er precies moet gebeuren. Je wordt soms echt van het kastje naar de muur gestuurd. Je krijgt antwoorden waar je niets mee bent. Je moet niet éénmaal, maar x-maal rappelletjes sturen om uiteindelijk te krijgen waar je om vraagt. Met momenten was het een vicieus cirkeltje of regelrechte catch 22. Maar we zijn erdoor geraakt zonder een boete te moeten betalen omdat de termijn van 4 maanden net niet overschreden was.

Buiten die administratieve mallemolen moest haar huis ook nog leeg gemaakt worden. En ze had behoorlijk wat spullen. Zeg maar héél veel spullen. Veel prulletjes, hebbedingetjes en verzamelingetjes van dit en dan heb ik het nog niet gehad over de grote meubelstukken. Alleen al de 4 boekenkasten waren een thuis voor ongeveer 700 boeken. Begin ze maar na te kijken, te sorteren en in/uit te pakken. Elke vensterbank, elke nis, elk bijzettafeltje, waarvan er op zich al meer dan genoeg waren, stond helemaal vól. Om van de spullen op en ín de kasten en aan de muur nog maar te zwijgen.
Veel mensen zijn er in tussentijd gelukkig mee gemaakt en de rest moet nog bekeken worden wat er mee dient te gebeuren. Sommige items gaan we zelf houden. Niet dat we ze direct zelf kunnen zetten maar omdat ze gewoon te mooi zijn om weg te doen. Vinden we toch. De kelder thuis staat intussen helemaal vol met spullen die nog allemaal een plekje moeten krijgen. 
Niet echt bevorderlijk voor mijn gemoedsrust want chaos in huis creëert chaos in mijn hoofd en daar word ik onrustig van. Het huis mag met momenten eruit zien alsof er een bom ontploft is. Als de kinderen er zijn móet dat zelfs maar liefst heb ik voor het slapen gaan alles netjes terug opgeruimd.
Lange avonden, dagen en weken zijn erin gekropen en ontelbare tripjes naar het containerpark en de kringwinkel. Gelukkig mochten we via via een camionette hebben om alles te vervoeren want anders had het helemaal niet te doen geweest.

Naast het huis op zich, was er bijkomend nog een garage met volgepropte inbouwkasten en een volgestouwd tuinhuis. En een voor- en achtertuin die ook in orde gebracht diende te worden. Héél veel werk hebben we er dus mee gehad.
Dit alles hebben we zoveel mogelijk proberen doen in de weken dat de kinderen niet bij ons waren. Want zíj krijgen dan prioriteit. Soms waren ze er tóch wel eens bij om een helpend handje toe te steken maar voor alle duidelijkheid neen, het was echt geen kinderarbeid.
De kinderloze weken waren we overdag dan weer op ons werk en was het 's avonds direct naar het huis en een vlug hapje eten want koken was er die avonden niet bij. Godzijdank heb je dan een schat van een "schoonmama" die zegt dat je daar dan bij aan tafel mag schuiven. De strijk mochten we ook gewoon meebrengen toen ik zei dat ik daar nog niet aan was toegekomen. 

Buiten dat alles moesten thuis ook de nodige dingen gebeuren. 
Een kippenhok is in elkaar geknutseld want de man des huizes blijkt een heuse handyman te zijn die elk klusje opgelost krijgt. Er zijn klinkers gelegd, omheining gezet en drink- en voederbak aangekocht. Het hok is onbewoond nog momenteel, dus nog geen gekakel maar daar komt vanaf morgen dan weer verandering in want 4 bruine pluim-poot-chicks zijn in aantocht. Ik ben héél benieuwd hoe de kater des huizes daar dan weer op gaat reageren !
Kasten zijn bijgekocht en in elkaar gezet en ja, door ondergetekende ook :-) Die IKEA plannetjes hebben voor mij écht geen geheimen meer. Het moest, want voor 5 persoontjes méér in huis moet écht wel extra bergruimte voorzien worden ! CD/DVD-kasten zijn erbij gekomen. Opbergkasten in de garage en kolomkasten in de badkamer. Nooit gedacht dat ik op 3 maanden tijd zó dikwijls de IKEA winkels een bezoekje zou brengen ?! Meer dan in m'n ganse leven tezamen want pure horror vond ik het altijd. Maar ik heb ondervonden dat köttbullar of zweedse balletjes écht wel lekker zijn. En dat als je 's avonds na het werk gaat, de populatie er geweldig meevalt.

Druk dus, héél erg druk en nu is het nog verlofperiode. Vanaf volgende week is het terug naar school, avondschool zit in de pipeline. Er komen voetbal-/volleybaltrainingen bij met bijhorende matchen meestal op zaterdag. Om van andere hobby's nog maar te zwijgen. 
Ik ga me er niet te druk om maken dat ik/we alles geregeld gaan krijgen want waar een wil is, is een weg. En die wil is er absoluut want het is een weg die ik héél graag wil bewandelen. 
Het is een serieuze aanpassing in mijn leven maar ik ben zo dankbaar dat me deze kans gegeven is. Is het altijd rozengeur en maneschijn ? Oh neen, dat is al gebleken maar het is net door stormen te doorstaan dat je er sterker uitkomt. "We're in this together babe" is ons standaardzinnetje geworden als de éne of de andere het even niet ziet zitten. Dát en een berenknuffel en als die "beer" dan 1.91m groot is kan je je écht in die armen verliezen. Hij vindt het omgekeerd net even geweldig dat ik een smurfin (voor hém dan toch) ben. 
Together inderdaad. Want samen ben je net iets meer dan één. Je bent de som van zoveel delen. Weten dat iemand er onvoorwaardelijk voor je is, laat je bergen verzetten. Dat hoeft zelfs niet je partner te zijn. Dan kan je beste vriend(in) zijn, een collega waarvan je weet dat die je backt, je huisdier dat je liefdevol begroet als je thuiskomt. Je kan het ook vertalen als liefde, want als die groot genoeg is, overwint die echt alles. Dus al zit het soms niet altijd mee, go find die silver lining. 
Liefde, volgende link https://www.youtube.com/watch?v=xK8VKc24RaM en een beetje badass attitude zoals hieronder is wat alleszins works for me. Wat is jouw geheim om er weer bovenop te komen ?