Wanneer ik schrijf en/of iets post (meestal wel), probeer ik steeds over zowel een luchtig als een zwaar onderwerp te schrijven. Kwestie van het steeds toch een beetje entertainend te houden. En dat jullie me willen blijven lezen (voor mij nog belangrijker ;-)).
Wel, dit is een zware. Een hele zware en ik hoop met gans mijn hart dat jullie toch de tijd en moeite willen nemen om verder te lezen. Omdat deze post me echt heel nauw aan het hart ligt. Omdat hij gaat over onze toekomst en die van onze dierbaren.
Wie mijn laatste post van 23/05 gelezen heeft, weet dat ik het over het boek 'Ongetemd leven' van Glennon Doyle heb gehad. Een boek dat een dubbele en dikke aanrader is als je jezelf wil bevrijden van de ketenen van de kooi van deze maatschappij.
Dat we, als we willen, allemáál jachtluipaarden kunnen zijn. Wat zegt ze ? Een jachtluipaard ? Jep. En voor deze connotatie gaan jullie het boek moeten lezen. De reden waarom ik het hier dan ook niet ga uitleggen. Omdat ik vind dat echt ie-de-reen op deze planeet die kán lezen, dit boek zou moeten lezen. ASAP nog wel.
Omdat ik vind, en ik ben het ondertussen al járen aan het proclameren, dat onze maatschappij naar de verdoemenis aan het gaan is. Naar de kloten. Naar de boem.
Dat we met z'n allen, tenzij we tijdig wakker worden en in actie schieten, totally and utterly f*cked zijn.
Wakker schieten ? Wakker schieten ja. En terug voelen. VOE-LEN. Voelen vanuit ons innerlijk wezen dat we met z'n allen niet goed bezig zijn.
Dat we ons namelijk láten leiden. Dat we zelfs willoos meegaan ín. In alles dat ons wordt voorgeschoteld door het nieuws en de (sociale) media.
Omdat we stuurloos zijn. Omdat we precies geen eigen wil meer hebben. Omdat we ge-brainwashhed zijn. Door onze schermen in de eerste plaats. Schermen die er tegenwoordig in allerlei vormen en maten zijn. Met de belangrijkste onze telefoon ofte wel het schermpje van onze zélf gecreëerde gevangenis.
"I FINALLY REALIZED THAT PEOPLE ARE PRISONERS OF THEIR PHONE. THAT'S WHY THEY ARE CALLED "CELL" PHONES."
De nagel op de kop vind ik deze quote. (En ja, het is lang geleden dat ik er nog ééntje gebruikt heb. Een quote ;-))
Gevangenen van onze telefoon dus. Of tablet of pc/laptop of TV-provider.
En dan heb ik het nog niet over de Nintento's of Playstation's waar enkel en alleen spelletjes op gespeeld kunnen worden die hypnotiserend werken.
Zeg eens eerlijk, hoeveel uren/dag spendeer jij op die dingen ? Elk getal dat je ook geeft, het zal in realiteit altijd méér zijn. Een flink stuk meer zelfs, dat kan ik je garanderen. En ja, ik maak mezelf er ook nog veel te vaak schuldig aan.
Deze schermen hebben allemaal één belangrijk ding gemeen. Al deze games, alle sociale media, maar ook andere media zijn zó (visueel) geprogrammeerd dat ze VERSLAVEND werken. En belangrijker, ze laten ons vooral niets meer VOELEN. Ze verdoven ons. Wat resulteert in een maatschappij die afgestompt en mak is. Een maatschappij die doelloos en willoos is. Een maatschappij die te kneden valt door diegenen die het luidst roepen te laten volgen.
Wel, ik vind dat het hoog tijd is dat we met z'n allen terug beginnen voelen. Want als we terug beginnen voelen, terug die emoties gaan voelen die bij een bepaald nieuwsitem of bepaalde sociale media post horen, gaan we ook terug pijn beginnen voelen.
Hopelijk zelfs rauwe pijn. Want net die pijn die hebben we nodig om ons uit onze gezamenlijk massa-verdoving te halen. Om het op een letterlijke maar ook figuurlijke manier uit te schreeuwen dat bepaalde dingen écht niet (meer) kunnen ?! En als dát besef er al terug zou zijn, ook het volgende komt en dat is er daadwerkelijk iets aan dóen. Want pijn is moeilijk te negeren. Wanneer er pijn is, kan er verandering komen. Voelen en pijn is de 1ste stap.
Het onderwerp 'Sanda Dia' zit al in mijn hoofd sinds de uitspraak door de rechtbank gevallen is.
Zelfs ik die zelden nog op de hoogte is van 'het nieuws', kon er niet omheen. Vlaanderen stond/staat in rep en roer en iedereen roept moord sinds dit vonnis uitgesproken is.
Dat deze uitspraak allesbehalve correct is, daar ben ik het 100% mee eens. Want ik ben van mening dat hier de wet van de sterkste, lees diegenen met de meeste centen, lees diegenen die daardoor de hoogste positie(s) bekleden, lees die dus de meeste macht hebben, aan het werk is geweest. Dat het vonnis met eerlijk en correct en rechtvaardig niets te maken had.
Het resultaat is dat er nu en masse met de vinger gewezen wordt naar 'de Reuzegommers'. En terecht denk je ook in eerste instantie. Maar... is dat wel zo ?
Want bewegen we ons allemaal niet in een bepaalde cirkel of kring(en) ? Een kring waarin de meesten veelal 'gelijken' zijn wat opvoeding, scholing, woonplaats, hobby's, vriendjes betreft.
Is "You scratch my back, I'll scratch yours" of een 'wederdienst' niet iets dat al sinds mensenheugnis in alle lagen van de bevolking aanwezig is ? Of anders gezegd, een "Voor wat, hoort wat" ?
Is het omdat de Reuzegommers tot een bepaalde soort elite kring behoren dat ze nu zó met de vinger gewezen worden en we met z'n allen luidkeels moord schreeuwen ? Ik denk dat we allemaal ooit toch wel eens iets gedaan of geprobeerd hebben dat ook nefast had kunnen aflopen, niet ? "Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen" staat in de Bijbel...
Ik schrijf dit niet om hen te verdedigen, integendeel. Het feit blijft dat er een tragisch ongeluk gebeurd is en dat iemand zijn leven gelaten heeft. En omdat zij verantwoordelijk waren voor de deelnemers van de door hen georganiseerde studentendoop, had hun straf veel zwaarder moeten zijn, punt.
Maar in wezen is er niets anders gebeurd dan datgene wat al honderden jaren bestaat, namelijk vriendjespolitiek. Omdat élke ouder haar of zijn kind zal willen beschermen en daarvoor tot het uiterste zal willen gaan. Zoals nu ook gebeurd is denk ik dan.
Eerst wil ik zeggen dat het allerminst mijn bedoeling is om de schuld in de schoen van het slachtoffer te schuiven. Waar ik wél toe wil komen is hoe en waarom dit ongeluk überhaupt is kúnnen gebeuren ?
Ik besef dat ik me nu op héél glad ijs begeef. Maar omdat een verhaal altijd 2 kanten heeft, vraag ik me af in hoeverre het slachtoffer zelf een rol gespeeld heeft in deze gebeurtenissen ?
Want is het niet zo dat het slachtoffer bewust lid geworden is van deze welbepaalde studentenvereniging ?
En is het ook niet zo dat je je vrijwillig inschrijft voor een studentendoop ?
Dat je op voorhand weet dat er misselijkmakende dingen gaan gebeuren ?
Dat er meestal toch wel heel veel alcohol aan te pas komt. Dat je heel dikwijls gedwongen wordt om bederfelijke etenswaren te nuttigen. Dat er zelfs in de meeste gevallen ook bepaalde lichaamssappen aan te pas gaan komen.
Ergens in de loop ván deze gebeurtenissen moet je zelf toch tot het besef komen dat het allemaal niet ok meer is ? Dat er (veel) te ver gegaan wordt ? Dat je je realiseert dat je je alsmaar slechter begint te voelen ? Dat het tijd wordt dat je stopt ? Dat je opkomt voor jezelf ?
Toen we een dikke week terug met z'n allen aan tafel zaten heb ik deze zelfde vragen voorgelegd aan de kinderen. Want altijd 2 kanten aan een verhaal dus.
Het antwoord luidde : "Oh maar dat wordt niet gedaan hoor !"
Ik dan weer : "En euh... waarom niet ?"
Het antwoord : "Omdat als je opkomt voor jezelf je jezelf buiten de groep zet en dát gaan we dus niet doen. Oh nee. Dat doet niemand."
En de kous was af.
Zó ver is het dus gekomen met deze maatschappij. Ik mag en kan niet zeggen dat het effectief zo was maar wat als Sanda nog liever bleef zwijgen dan zichzelf buiten de groep te zetten door aan de alarmbel te trekken ?
Het is absoluut zo dat de Reuzegommers verantwoordelijk waren voor diegenen die voor deze studentendoop ingetekend hadden. Maar was Sanda ergens niet even verantwoordelijk voor zijn eigen leven ?
Ik wil maar zeggen dat het heel gemakkelijk is om iemand met de vinger te wijzen en daar zonder verder over na te denken, in mee te gaan.
Hoe ik het vooral zie is dat enkel en alleen de maatschappij schuld treft. Maar net deze wordt niet met de vinger gewezen.
En zolang iedereen blijft zwijgen zal er ook niets veranderen. Maar weten jullie wat ? Wij ZIJN de maatschappij !!!
En in plaats van te blijven ondergaan en ons dingen te laten opleggen wordt het Godverd*mme hoog tijd dat we allemaal jachtluipaarden worden ?!
De reden dat ik dit vandaag nu toch neerpen is omdat ik net op Insta op 10 min. tijd 3 artikels zag die me allemaal even hard deden steigeren.
-> Het 1ste voorval was (blijkbaar al oud nieuws) dat bepaalde jongeren (Het waren jongens) blijkbaar aanstoot namen aan blote borsten op de Gentse Blaarmeersen. Euh hallohooh ? Sinds wanneer is topless zonnen in België dan verboden ?
-> Het 2de voorval was een artikel in Billie, een lifestyle magazine. Kop van het artikel was "Dragen tieners (het gaat over tienermeisjes) echt allemaal hetzelfde, of lijkt dat maar zo ?" Het gaat over bleke jeans met brede pijpen, korte tops in een effen kleur die de buik bloot laten en hoodies.
De reden dat deze kop mijn aandacht trok was omdat de jongste (plus)dochter net exact hetzelfde draagt. En dat ik me al dikwijls afgevraagd heb waarom. Omdat ze met haar bijna 17 lentes een absoluut droomfiguurtje heeft en waarom ze dat in zulk soort kleding dan wegstopt ?!
Toen ik na het lezen van dit artikel het antwoord wist, was ik stil.
Het is blijkbaar niet enkel de groepsgeest die bepaalt dat het best is van op veilig te spelen zodat het risico om gepest te worden met een eigenzinnige outfit, minder wordt. Het heeft ook een veiligheidsreden. Jonge meisjes dragen over hun croptop het liefst een slobbertrui of een vest met kap omdat de angst om te provoceren er diep inzit. Euh, waar zijn de jaren '60 en het feminisme naartoe ?
-> Het 3de artikel ging over een eerbetoon afgelopen zaterdag, aan het enorme aantal vrouwen die slachtoffer geworden zijn van de heksenvervolgingen. Heksenvervolgingen omdat kerkelijke mannen dit soort vrouwen (genezers, vroedvrouwen,...) als irrationele wezens zagen die makkelijk door de duivel te verleiden waren. Een grootschalige femicide was dus het gevolg.
Ben ik nu écht de enige die dit allemaal hallucinant en zorg-& angstwekkend vindt ???
Want hoe ik het zie, is dat je de eerste 2 voorvallen die ik net hierboven heb beschreven, onder de noemer misogynie of vrouwenhaat kan klasseren.
Spontaan denk ik nu ook nog aan de ingeperkte abortuswet in Amerika, de vrouwenonderdrukking in Iran die alsmaar erger wordt, de vrouwenbesnijdenis die ook hier in België elk jaar vermeerdert in aantal. En last but not least dat er in Afrika nu nog steeds heksenvervolgingen zíjn ?!
Regelrechte misdrijven tegen meisjes en vrouwen. Nú, in deze tijd.
Gaan we het met z'n allen echt zo ver laten komen dat deze misogynie, die momenteel heel flink in opmars is, in de nabije toekomst weer in femicide kan gaan uitmonden ?
Gaan we als we zulke artikels in de toekomst tegenkomen, gewoon blijven door scrollen ?
Gaan we met z'n allen echt blijven zwijgen ?
WANT HET IS ECHT NIET OK HOOR MENSEN !!!
Dank je wel om deze zware post tot het einde te lezen en ik zou zeggen DEEL, DEEL en DEEL hem alsjeblieft. Want hoe meer stemmen die deze problematiek aankaarten, hoe meer impact.
Word dat jachtluipaard ! Vandaag nog ! Verbreek die ketenen en word diegene die diep binnen in je schreeuwt. Laat die innerlijke stem horen. Laat wie je echt bent eruit komen. Voor onze toekomst en zeker die van onze (plus)kinderen.
