Pioenen

Pioenen

donderdag 23 april 2015

Out for the count

Het begint bijna vervelend te worden maar als je de afgelopen week meer je bed en zetel dan iets anders hebt gezien, heb je niet zoveel om over te schrijven. En zéker al niet als veel van je gedachten niets anders waren dan "please, make it stop". Ja echt, totaal uitgeteld of out for the count was ik.
Boosdoener was een angina. Mán, nooit geweten dat je daar zó van onder de voet kan zijn. Zulke stekende keelpijn dat het aanvoelt alsof er tientallen pas geslepen messen tegelijk al rond draaiend, in je keel gestoken worden. En dat ze er langs je oren terug uitkomen. Om nog maar te zwijgen van de spierpijn die je dan weer tot zelfs in je pink kan voelen. Seriously, daar lopen heuse zenuwbanen in dat kleine ding.
Positief nieuws is dat het sinds vanmorgen al een stuk beter terug gaat. Ik voel me terug mens en ben vandaag al is terug buiten geweest. Met echte mensenkleding aan en fris gewassen haren. Dus geen leggings en joggings meer en zonder een gerafeld T-shirt en sweater met Flor-gaten in. Mezelf wel in een jeans gestoken met een paar gaten in maar dát is dan weer mode en totaal andere koek.
Positief nieuws is ook dat het labo dat mijn bloed onderzocht heeft, me een all clear heeft gegeven. Althans nu maar hopen dat mijn dokter, die voor woordvoerder van dat labo gespeeld heeft, niet gelogen heeft :-) Just kidding want heb de uitslag van het onderzoek mee doorlopen en de bollekes en pluskes stonden precies toch waar ze moesten staan.

Dus... de dees is klaar om er terug in te vliegen. En het wordt tijd want ik zie mijnen hof elken dag groener worden daar waar het niet direct hoeft. En ik zie gele bloemekes opschieten van het soort dat ik niet direct in een vaas wil zetten. 
Om nog maar te zwijgen van de binnenkant van mijn huis. Veel dingen hebben momenteel een gezellig grijs laagje gekregen. Pluspunt is wel dat de Flor zijn bijdrage hierin doet. Hij vindt dat al dat grijs wel wat oranje kan gebruiken en hij laat dus lukraak overal in het huis gezellige rosse plukken rond slingeren. Kleurrijk wordt het daardoor wel en zacht aan je voeten ook.
Hieronder een paar foto's om het duidelijk te maken.
 
Maar weet je, er zijn ergere dingen en midden volgende week gaat álles er spic & span terug uitzien. Always look on the bright side of life. Tedéuh, tedéuh, tedéuhtedéuhtedéuh. Hieronder het échte, éentje uit de ouwe doos.

woensdag 8 april 2015

Try again

Als jullie mee zijn met m'n vorige posts, dan weten jullie dat ik gans de maand april mag bloggen voor de VDAB joblog. 3 artikels per week inleveren, redelijk heftig. Godzijdank dat ik tot hiertoe de nodige inspiratie al had.
Maar omdat ik daardoor niet zo veel tijd heb om heelder andere epistels op dit eigen blogje neer te scribbelen, hierbij een schoon quootje dat ik overlaatst op het world wide web ben tegen gekomen. 
Hoe moeilijk dingen soms ook zijn, opgeven mag niet in je woordenboek staan. Of zoals Aaliyah het ook zegt www.youtube.com/watch?v=nEF_-IcnQC4
 

woensdag 1 april 2015

Joblog april

Toen ik me vorig jaar augustus voor de cursus copywriting inschreef had ik me tegelijkertijd ook kandidaat gesteld om te jobloggen op de site van de VDAB. Ik was het tegen gekomen toen ik op hun site info aan het opzoeken was over loopbaanbegeleiding. "Wie niet waagt niet wint" dacht ik, dus me ingeschreven zonder enige verwachting want "ne nee had ik, ne ja kon ik krijgen" toch ? De week erop kreeg ik al direct een positief antwoord op mijn schrijven, iets dat ik nooit had verwacht ! 
Wat ik toen wel niet wist was dat de VDAB net een paar dagen voordien een nieuwe oproep voor het jobloggen had gedaan en gezien het grote aantal reacties zouden ze ten gepaste tijde terug met mij contact opnemen. Het zou wel enkele maanden kunnen duren voor mijn b(log) aan bod zou kunnen komen. Maar de dees was al dolblij dat ze bij de gelukkigen was ! 

Ondertussen was ik, omdat de lesgeefster copywriting zei dat een blog dé manier was om tegenwoordig in het (sociale) medialandschap opgepikt te worden én door groot toedoen van een vriend die maar bleef vragen hoe het nu met mijnen blog zat, zelf m'n eigen blogje gestart. Die stamp onder mijn gat had ik echt wel nodig en het resultaat van dat blogje en de (on)zin die ik daarin neerpen, kunnen jullie dus +/- 10-dagelijks lezen :-)
Ondertussen zijn we een dik half jaar verder en het joblog-gebeuren was compleet uit mijn gedachten gegaan. Tot er vorige week di 24/03 plots een mailtje verscheen, ééntje van de VDAB, of ik nog steeds geïnteresseerd was en zo ja of ik de maand april voor mijn rekening zou kunnen nemen als joblogster. Euh jaháá, heel erg graag zelfs !
Wel redelijk kort op de bal want als ik wou meedoen moest ik mijn eerste openingstekst tegen 27/03 al inleveren, dus maar 3 dagen de tijd om iets te produceren. Godzijdank mocht ik de tekst die ik indertijd had ingestuurd gebruiken mits enige actualisatie, dus pfwoeh, die rugbybal was daardoor dan al maar een ping-pongballeke meer geworden :-)
Ik zou dus in totaal 12 posts/artikels "moeten" schrijven, 3 per week op ma-woe-vrij. De eerste openingstekst heb ik dus afgelopen maandag ingestuurd en deze zou dan, na goedkeuring én eindredactie, vandaag 1 april (nee het is geen grap) verschijnen. 

Deze morgen ben ik direct gaan kijken en jep jep mijn eerste joblogpost staat te blinken. Jullie kunnen 'm lezen op onderstaande link. Mán en fier dat ik erop ben !
http://www.vdab.be/blogs/assistent-aankoper

De teksten worden wél geredigeerd dus het zou kunnen dat jullie 'm anders gaan "aanvoelen". Een iets andere schrijfstijl, meer beknopte zinnen, ... dan jullie van mij gewend zijn. Het was een over-en-weer gemail tussen mij en Ingrid van de VDAB maar we zijn er samen uit geraakt.
En ik ben al lang blij ik deze kans gekregen heb want hoe meer lezertjes, hoe meer kans om opgemerkt te worden. Het gaat een succes worden, ik voel het ! Altijd positief blijven hè :-)