Living. Je kan het vertalen als leven maar ook als wonen. Wonen hoe jij het wil. Je huis inrichten in een woon stijl die volledig bij jou past. Die volledig jouw smaak is. Volledig jouw ding. Gewoon wonen. Niets meer of minder. De naam ook van mijn nieuwe bedrijfje. Jep, je hoort het goed. Mijn bedrijfje. Seriously en niet voor te lachen. Míjn bedrijfje oftewel mijn persoontje dat klaarstaat om van jouw huis een échte thuis te maken. Want ik ga woonadvies geven. Mijn spiksplinternieuwe website staat sinds gisteren online. Je kan me vinden op www.gewoonwonen.eu .EU ja want .be bleek al bezet te zijn.
Check-it-out people. En nog véél belangrijker, spread the word !
Want mond op mond reclame is de beste manier om van start te geraken. Dus will ya ? Please ? Pretty please ?
Want mond op mond reclame is de beste manier om van start te geraken. Dus will ya ? Please ? Pretty please ?
Soms geeft het leven je een duw in de rug wanneer je deze het meest nodig hebt. Voor mij was het die burn-out. Toen heb ik me pas écht gerealiseerd dat ik in een dead end job zat. Dat het dát ging zijn tot aan m'n pensioen. Geen enkele doorgroei mogelijkheid. Geen enkel toekomstperspectief.
Het idee alleen al dat ik terug zou "moeten" deed me huiveren. De conslusie was dat ik eigenlijk helemaal niet terug naar die job wou. Maar dan komt de vraag wat je in Godsnaam wél wil doen ?
Het bleek een hele moeilijke als je al 17 jaar op dezelfde firma werkt en waar bijna iedereen ook blijft tot zijn of haar pensioen.
Het idee alleen al dat ik terug zou "moeten" deed me huiveren. De conslusie was dat ik eigenlijk helemaal niet terug naar die job wou. Maar dan komt de vraag wat je in Godsnaam wél wil doen ?
Het bleek een hele moeilijke als je al 17 jaar op dezelfde firma werkt en waar bijna iedereen ook blijft tot zijn of haar pensioen.
Maar na regen komt zonneschijn. Je geraakt beetje bij beetje uit die burn-out en dan komt het moment dat je het terug positief kan bekijken. En de schrik, dat je op je 47ste nergens anders aan de bak gaat kunnen komen, verdween ook. De volgende stap was dat ik m'n ontslag om medische redenen vroeg. En ook kreeg. En man oh man, de last die tóen van m'n schouders viel, was de absolute bevestiging dat ik echt wel de juiste beslissing had gemaakt.
Maar de vraag bleef wat ik nu wél ging aanvangen. Wat me gesterkt heeft om jobgewijs rustig de kat uit de boom te kijken waren de ontelbare telefoontjes die ik van interim bureaus kreeg. Vanaf dag 1 dat m'n cv geüpload was op de website van de VDAB, stond m'n telefoon werkelijk roodgloeiend.
Maar ik betrapte mezelf er op dat ik de woorden "customer service", "purchase", "sales assistant" niet meer kon horen. Dat het heel simpel was dat ik hetzelfde soort werk absoluut niet terug wou gaan doen. Zelfs ook niet bij een ander bedrijf.
Na lang en diep zelfonderzoek kwam ik uit op receptie/onthaal. Een job die zelfstandig werken en het sociale (in contact komen met mensen van allerlei origine) combineert.
En weten jullie wat ? Ik heb mijn nieuwe arbeidscontract op zak ! Want wie zoekt, die vindt. Ik heb in december een part-time job gevonden die me genoeg tijd geeft om een perfecte balans te vinden tussen werk, gezin, me-time en tijd voor hond Flo.
Maar het bleef kriebelen. Ik had het gevoel dat ik iets over het hoofd zag. Dat het plaatje toch niet rond was. Kon ik niets bij doen van thuis uit ?
Waar was ik thuis momenteel mee bezig dat me gelukkig maakte ? Kon ik dat niet professioneel doortrekken en iets bij doen ?
1. Ik had het schrijven voor m'n blogje terug opgepakt. Toch iets in de richting van copywriting dan ? Want dat diploma had ik toch niet voor niets op zak ? Ik had toch ook stukjes geschreven voor de blog van de vroegere zaakvoerster van Timberworks ? Maar voor een daadwerkelijke job in die branche, heb ik m'n leeftijd absoluut niet meer mee zo bleek.
2. Ik was bezig met brainstormen over het bijmaken van 2 tienerkamers en hoe deze precies in te richten. Een plan ervoor uitgetekend zelfs.
3. Ik was volop aan het windowshoppen en webbrowsen voor m'n thuis interieur een herst en Halloween toets te geven. Mijn gedachten gingen zelfs al naar de kerstkaarten, -boom en -decoratie.
Hmm, die laatste 2 kwamen neer op inrichten. Op zich niet verwonderlijk vermits ik in mei vorig jaar mijn getuigschrift Interieurstyling behaald had. Maar vacatures in die richting (winkelverkoop) zeiden me dan weer weinig ofwel was ik te laag geschoold om op een architectenbureau te beginnen. Laat staan dat ik de tekenprogramma's onder de knie had.
Hoe kon ik dan toch in die interieurwereld aan de slag ? Er zat niets anders op dan zelfstandige worden zoals me meermaals duidelijk gemaakt werd. En had ik potverdorie niet ooit met het idee gespeeld om zelf een winkel te openen ? Euh...ja dus en nog niet eens zo héél lang geleden. Maar een interieurwínkel ? Er zijn er al zó veel en veel te hoge opstartkosten ook.
Maar dat het daadwerkelijk tijd werd dat ik iets met interieur moest aanvangen stond vast. Want meer en meer vriendinnen bleven me erop wijzen dat ik echt oog heb voor interieur. Uitspraken als "God, jij woont toch mooi", "Alles past zo perfect bij elkaar en toch zijn het allemaal verschillende stijlen" of laatst nog "Amaai, mag ik hier komen wonen ?" deden me meer en meer stilstaan bij mijn kunnen.
Om een lang verhaal kort(er) te maken, ik word dus Interieurstylist. Ik ga advies geven voor iedereen die zoals een vriendin het zegt "De combinatie(s) niet zien". Mensen die wel weten wat ze mooi vinden en weten welke stoel, kast of zetel ze willen maar het zelf niet tot een geheel kunnen brengen. Ik ga hen een keuze helpen maken tussen kleuren, verf of behang, draperieën of stores.
Wat zijn hun behoeftes? Welke ruimtes worden het meest gebruikt ? Hoe leven ze ? Ideeën aanbrengen door bijv. een moodboard te maken en van daaruit verder te borduren.
Want wonen is niet alleen inrichten hoe jij het wil. Wonen is ook thuis komen. Of dat zou het toch moeten zijn. Tot rust kunnen komen in je huis dat volledig ingericht is naar jouw smaak en waar je gráág bent. Waar je rondkijkt en zegt "God, hier kan ik nu toch echt van genieten."
Het praktische aan het emotionele koppelen. Een zetel die niet alleen functioneel is maar ook mooi.
Het mooiste compliment dat ik ooit over m'n huis heb gekregen is niet hoe wauw ze het vonden maar "Dit ben jij echt hélemaal". Want ergens is je huis ook je visitekaartje. Je huis moet uitstralen wie jij bent. Je huis is een verlengde van je persoonlijkheid. Een chaoot zal eerder in een rommelig huis wonen. Iemand die zweert bij zwart zal dikwijls voor minimalistisch en/of strak gaan. Een vrijgevochten iemand gaat voor de bohémien look of valt voor de eclectische stijl.
Misschien zit er wel een beetje van alles in jou. En om al die facetten van jou een plekje te geven ben ik er dan. Zodat het toch allemaal samen valt in the end. Heel gewoon. Gewoon wonen.
Maar de vraag bleef wat ik nu wél ging aanvangen. Wat me gesterkt heeft om jobgewijs rustig de kat uit de boom te kijken waren de ontelbare telefoontjes die ik van interim bureaus kreeg. Vanaf dag 1 dat m'n cv geüpload was op de website van de VDAB, stond m'n telefoon werkelijk roodgloeiend.
Maar ik betrapte mezelf er op dat ik de woorden "customer service", "purchase", "sales assistant" niet meer kon horen. Dat het heel simpel was dat ik hetzelfde soort werk absoluut niet terug wou gaan doen. Zelfs ook niet bij een ander bedrijf.
Na lang en diep zelfonderzoek kwam ik uit op receptie/onthaal. Een job die zelfstandig werken en het sociale (in contact komen met mensen van allerlei origine) combineert.
En weten jullie wat ? Ik heb mijn nieuwe arbeidscontract op zak ! Want wie zoekt, die vindt. Ik heb in december een part-time job gevonden die me genoeg tijd geeft om een perfecte balans te vinden tussen werk, gezin, me-time en tijd voor hond Flo.
Maar het bleef kriebelen. Ik had het gevoel dat ik iets over het hoofd zag. Dat het plaatje toch niet rond was. Kon ik niets bij doen van thuis uit ?
Waar was ik thuis momenteel mee bezig dat me gelukkig maakte ? Kon ik dat niet professioneel doortrekken en iets bij doen ?
1. Ik had het schrijven voor m'n blogje terug opgepakt. Toch iets in de richting van copywriting dan ? Want dat diploma had ik toch niet voor niets op zak ? Ik had toch ook stukjes geschreven voor de blog van de vroegere zaakvoerster van Timberworks ? Maar voor een daadwerkelijke job in die branche, heb ik m'n leeftijd absoluut niet meer mee zo bleek.
2. Ik was bezig met brainstormen over het bijmaken van 2 tienerkamers en hoe deze precies in te richten. Een plan ervoor uitgetekend zelfs.
3. Ik was volop aan het windowshoppen en webbrowsen voor m'n thuis interieur een herst en Halloween toets te geven. Mijn gedachten gingen zelfs al naar de kerstkaarten, -boom en -decoratie.
Hmm, die laatste 2 kwamen neer op inrichten. Op zich niet verwonderlijk vermits ik in mei vorig jaar mijn getuigschrift Interieurstyling behaald had. Maar vacatures in die richting (winkelverkoop) zeiden me dan weer weinig ofwel was ik te laag geschoold om op een architectenbureau te beginnen. Laat staan dat ik de tekenprogramma's onder de knie had.
Hoe kon ik dan toch in die interieurwereld aan de slag ? Er zat niets anders op dan zelfstandige worden zoals me meermaals duidelijk gemaakt werd. En had ik potverdorie niet ooit met het idee gespeeld om zelf een winkel te openen ? Euh...ja dus en nog niet eens zo héél lang geleden. Maar een interieurwínkel ? Er zijn er al zó veel en veel te hoge opstartkosten ook.
Maar dat het daadwerkelijk tijd werd dat ik iets met interieur moest aanvangen stond vast. Want meer en meer vriendinnen bleven me erop wijzen dat ik echt oog heb voor interieur. Uitspraken als "God, jij woont toch mooi", "Alles past zo perfect bij elkaar en toch zijn het allemaal verschillende stijlen" of laatst nog "Amaai, mag ik hier komen wonen ?" deden me meer en meer stilstaan bij mijn kunnen.
Om een lang verhaal kort(er) te maken, ik word dus Interieurstylist. Ik ga advies geven voor iedereen die zoals een vriendin het zegt "De combinatie(s) niet zien". Mensen die wel weten wat ze mooi vinden en weten welke stoel, kast of zetel ze willen maar het zelf niet tot een geheel kunnen brengen. Ik ga hen een keuze helpen maken tussen kleuren, verf of behang, draperieën of stores.
Wat zijn hun behoeftes? Welke ruimtes worden het meest gebruikt ? Hoe leven ze ? Ideeën aanbrengen door bijv. een moodboard te maken en van daaruit verder te borduren.
Want wonen is niet alleen inrichten hoe jij het wil. Wonen is ook thuis komen. Of dat zou het toch moeten zijn. Tot rust kunnen komen in je huis dat volledig ingericht is naar jouw smaak en waar je gráág bent. Waar je rondkijkt en zegt "God, hier kan ik nu toch echt van genieten."
Het praktische aan het emotionele koppelen. Een zetel die niet alleen functioneel is maar ook mooi.
Het mooiste compliment dat ik ooit over m'n huis heb gekregen is niet hoe wauw ze het vonden maar "Dit ben jij echt hélemaal". Want ergens is je huis ook je visitekaartje. Je huis moet uitstralen wie jij bent. Je huis is een verlengde van je persoonlijkheid. Een chaoot zal eerder in een rommelig huis wonen. Iemand die zweert bij zwart zal dikwijls voor minimalistisch en/of strak gaan. Een vrijgevochten iemand gaat voor de bohémien look of valt voor de eclectische stijl.
Misschien zit er wel een beetje van alles in jou. En om al die facetten van jou een plekje te geven ben ik er dan. Zodat het toch allemaal samen valt in the end. Heel gewoon. Gewoon wonen.
