Mijn vorige post ben ik begonnen met : "Er werd me door een vriendin, een paar weken geleden gevraagd waarom ik het schrijven had opgegeven. Want al heel lang geen nieuws meer op mijn blogje en wat de reden hiervoor was. Mijn antwoord luidde dat ik simpelweg geen zin meer had om over mijn privé leven te schrijven." En dat geldt eigenlijk nog steeds.
Waarom ik dan toch terug in m'n pen gekropen ben ? Omdat ik merk dat ik de laatste tijd weer in een periode van "Ik weet het momenteel allemaal precies niet meer" zit. Dan heb ik het gevoel dat ik geen connectie meer heb, dat ik zomaar wat hang in het luchtledige en ik me weer figuurlijk klein en nietig voel. En dat ik wel héél emotioneel op dingen reageer. Niet echt fijn. En dan ga ik op zoek naar dingen die me terug dichter bij mezelf brengen. Dingen waar ik me goed bij voel. Die me terug gronden of aarden. En schrijven is er één van merk ik nu. Ik heb het gemist. Omdat het voor mij dikwijls ook een middel is om dingen van me áf te schrijven. Ik zie zelfs nu dat het weer bijna een jaar geleden is dat ik nog een stukje geschreven heb. Shame-on-me !
Schrijven betekent vooral ook in het hier en nu zijn. Bewust aanwezig zijn in het moment. Of om het met een sjiek en in één woord te zeggen, "mindfulness". Simpel gezegd betekent het dus gewoon bewust zijn ván. Van waar je nu bent, van wat je nu doet, van wat je ziet, hoort, ruikt,... en daar 100% aandacht voor te hebben. Dat moment ten volle beleven. Maar nóg belangrijker is dat je dat moment beleeft zonder te oordelen. Zonder er eender welk gevoel of eender welke gedachte aan te koppelen. Om simpel gesteld gewoon te zíjn.
Ik merk dat ik het daar de laatste tijd weer even moeilijk mee heb, vandaar ook dat hangende gevoel denk ik. Mijn gedachten zijn momenteel weer "all over the place".
Feit is dat het de periode is van "het vallen van de bladeren", de herfstblues en de winterdipjes (hoewel de buitentemperatuur dezer dagen het tegendeel beweert). De periode waarin veel mensen last hebben van futloosheid, concentratieproblemen, slaperigheid, somberheid, minder zin in sociale activiteiten,... Lief zijn voor jezelf, zorg dragen voor je lichaam en je bewust zijn dat ook deze periode wel weer overgaat helpen je al een eind op weg om je beter te voelen. Simpel aanvaarden wat is. Het is best ok om jezelf voor een avond op te krullen op de bank onder een dekentje en een hele avond te binge watchen. Je hoeft niet altijd sterk te zijn.
Zolang je maar niet in die negatieve(re) mindset blijft hangen. Want ook al geloof je er niet (direct) in, het feit IS dat wat je aandacht geeft, groeit.
Daar heb ik het in één van m'n vorige posts al eens over gehad. Dat jij bepaalt wat je met je gedachten aantrekt. Ik ga hieronder een stuk van die vorige post kopiëren. Voor mezelf in de 1ste plaats maar omdat ik hoop dat jullie er ook iets van meepikken moest je, net zoals ik momenteel, last hebben van een dipje.
Ik had in een vorige post al eens vermeld dat ik niet in "God" geloof. Maar ik geloof wél in iets universeels. Iets dat ons stuurt omdat we allemaal uit dezelfde energie bestaan. Dat eigenlijk álles energie is. Elk levend iets, elke plant. Zelfs elke materie. En dat als die energie positief is, dat je dan positieve dingen aantrekt maar andersom dus ook. De wet van de aantrekkingskracht. Dat je oogst wat je zaait. Dat het vooral je gedachten zijn die bepalen wat er op je pad komt. Happy thoughts, happy life.
Ik denk dat we het moeten bekijken dat we een soort van zendmast zijn. Eentje die constant energie uitstuurt op een bepaalde frequentie en mensen/dingen die op diezelfde frequentie zitten, zullen jouw leven "binnen" komen. Naargelang je je voelt, zal die frequentie negatief zijn en ga je nog meer negativiteit aantrekken. The trick is dus, dat vanaf het moment dat je beseft "dat je niet goed bezig bent" en je je niet goed voelt, je die frequentie kan veranderen. Dit doe je door je gedachten te veranderen. Want het zijn in de eerste plaats je gedachten die al de rest bepalen.
Deze vorige post dateert van 15/12/2016. Bijna een volle jaar 6 jaar geleden. Ik had dus toen al het besef ervan en toch geraak ik deze visie, en daardoor ook mezelf, telkens weer kwijt. Nu kan ik mezelf daaromtrent verwijten maken maar ik kan ook kiezen van het positief te bekijken. Dat ik, hoe dan ook, toch telkens terug de weg ernaartoe vindt. Soms zelfs op meerdere manieren.
Zo ben ik onlangs gestart met een thuisstudie "Bewustzijn coach" en daarin komt exact hetzelfde aan bod. Dat álles energie is volgens Einstein en de wetten van de kwantumfysica. Wetenschappelijk bewezen.
En toch merk ik dat als ik deze boodschap probeer uit te dragen ik héél dikwijls nog op een muur van onbegrip bots. Het ding is dat dát óók in de cursus vermeld staat. Meer nog, dat je mensen jouw visie niet mag opdringen omdat zij er nog niet klaar voor zijn. Dat zij er (nog) niet in geloven. En dat is ok. Want dat is hún leven waarin zij hún keuzes maken. Net zoals ik mijn beslissingen maak. Ik weet ondertussen dat positieve gedachten een positief gevoel creëren. Het probleem is dat het net aartsmoeilijk is om positief te gaan denken wanneer je je negatief voelt. Je moet ten eerste bewust worden van je gevoelens en ten tweede moet je jezelf echt dwingen om iets positiefs te zien of te bedenken. Wat kan helpen is eens héél diep in-en uit te ademen, een muziekje opzetten waar je blij van wordt, even mediteren, de schoonheid van je omgeving zien, aan iets terugdenken waar je warm van wordt,..
Het probleem is nooit zó erg dat je echt niets positiefs kan vinden. En lukt het toch even niet, is dat ook ok zoals ik hierboven al zei. Bedenk gewoon even dat je ELK moment een keuze kan maken om je positief, blij, opgewekt,... te voelen. Die keuze kan jij en enkel jij alleen maken.
Een positief gevoel maakt dat je positiever in het leven staat wat je weer uitstraalt naar je omgeving en zo heeft alles een wisselwerking. Want alles en iedereen is met elkaar verbonden. Het gaat zelfs zo ver dat we in wezen zelfs kosmisch of met het Universum verbonden zijn. We zijn echter die verbinding ergens een héle tijd geleden kwijt geraakt. Wat je kan helpen om terug dichter bij jezelf én die connectie te komen is "healing" (ook een cursus waar ik mee bezig ben). Maar meer daarover in een volgende blog.
Naar oude gewoonte ga ik afsluiten met een muziekje waar ík alleszins steeds happy van wordt : https://youtu.be/d9TbxLLYCVo. Jullie hopelijk ook.
Het is een cover van Jackie Wilson, uitgevoerd door de Nederlandse muzikant Danny Vera waar ik onlangs (thuis hoor ik deze mijnheer niet alleen, ik proef 'm ook en zie 'm zelfs staan - voor de insiders) dan toch ook fan van geworden ben. Er was gewoon geen weg meer omheen. Enjoy !
