Engelachtig duiveltje

Jullie kennen ze ongetwijfeld ook wel, de dagen van dualiteit. Dat er bij wijze van spreken op je éne schouder een engeltje zit dat je zoetgevooisde woordjes influistert to do the right thing en op je andere schouder een duiveltje dat een niet zo fraaie "donkere" woorden waterval uitbraakt. En nog erger, dat je ergens het gevoel hebt dat toegeven aan dat duiveltje je ergens zou opluchten.
Omdat je het beu bent om zo rond de pot te blijven draaien en je het gewoon gehád hebt en too bad, so sad als het dan niet goed valt bij de andere partij.
Omdat je vindt dat het nu wel is tijd wordt dat die andere persoon nu is ein-de-lijk lik op stuk krijgt met die flauwe zever altijd en dat je daar écht niet mee gediend bent.
Omdat je doorhebt dat "zachte" commentaar en verbloemingen die vriendin niet echt verder helpen en je haar echt is door elkaar wilt rammelen of nog beter de onverlboemde waarheid zwart op wit in haar wil rammen. (Kinderen nog steeds toegelaten want I'm not going there).
Van die dagen dus dat je innerlijke bitch (in mijn Eva-geval dan) keihard haar hoofd opsteekt en je haar overal wil volgen en you don't fu..in' care waarheen ze je ook mag leiden. Met korte ei dan want als je écht zou toegeven kan die korte ei misschien op langere termijn wel is in een lange ij veranderen. Want zegt het spreekwoord dan weer niet "Spreken is zilver, zwijgen is goud" ?
Aan de andere kant, wanneer verandert zwijgen in opkroppen ? En iets opkroppen kan toch niet goed zijn voor je gezondheid ? En jup, hier heb je dat duiveltje weer...
Anyway jullie begrijpen denk ik wel wat ik bedoel. Van die dagen dat toegeven aan "the dark side" je een echt totally en utterly voldaan gevoel zou geven. Maar hey, we weten allemaal hoe het Darth Vader vergaan is...
Komt daarbij dat deze blog over positiviteit gaat en dat eraan toegeven just not done is. Maw de hoorntjes zijn er wel degelijk maar mijn engelengezichtje (figuurlijk dan) zal de overhand halen. En achteraf ga ik me daar dan toch weer beter door voelen. En anders is er straks nog altijd de les yoga om weer terug helemaal zen te worden. Namaste.

Thank you

Liefste bloglezertjes,

No panic, want nee ik ga mijn nieuwjaarsbrief niet voorlezen. Maar wel dank je wel zeggen dat jullie er in de eerste plaats zijn en ten tweede jullie een superformiweldegeindefantakolosachtig 2016 toewensen ! Dat al jullie dromen en verlangens mogen uitkomen.
Door de drukke kerst- en eindejaarsperiode ben ik er niet direct toe gekomen om iets nieuws te posten. Een goed voornemen zou zijn om maximum 10-dagelijks iets nieuws te posten maar ik ga het niet zeggen want ik heb er dit jaar geen gemaakt. Begrijp me niet verkeerd, er is wel een hele waslijst van to-do's maar ik ga ze dit jaar niet delen, met niemand. Ik wil ze namelijk niet gejinxt hebben. En ook omdat de eventuele complimentjes dan nog échter zijn voor hetgeen ik hoop te realiseren.
Iets wat ik wel kwijt wil is dat ik de laatste tijd meer en meer bezig ben met consuminderen. In de breedst mogelijke zin van het woord. Op alle vlakken minder consumeren en niet constant nieuwe aankopen doen maar even stilstaan bij alle dingen die je wél al hebt. 

Ik was gisteren tot die conclusie gekomen toen ik serieuze schoonmaak in mijn (kleer)kasten aan het houden was. Een 100l volle vuilzak was het resultaat van mijn oprommelwoede. En ook al zaten er naast vooral kleding ook schoenen, kussenslopen en tafellinnen bij, ik vond het resultaat ronduit beschamend. Zelfs het excuus dat er tafellinnen van wijlen mijn grootmoeder bij was én dit de laatste 5j niet uit de kast was gekomen deed niets af aan mijn mening. 
En deze morgen deed een simpel theezakje me nóg meer stilstaan bij dingen die er "gewoon" zijn en die je meestal gewoon vanzelfsprekend vindt. Want het is heel makkelijk om vlug de supermarkt binnen te springen en een doosje thee te kopen. Kokend water erbij en hup je thee staat klaar. Maar al is écht nagedacht over wat er effectief allemaal bij komt kijken vooraleer je een slokje van je thee kan nemen ?
Thee wordt gemaakt van de jonge scheuten en blaadjes van de theestruik. Deze theestruiken worden geteeld op de ontelbare theeplantages in Azië. Ze worden opgekweekt uit stekjes, worden verplant in het veld, de struik moet getrimd en onderhouden en uiteindelijk worden de theeblaadjes geplukt. Dit is nog maar de teelt zelf.
Dan worden de theeblaadjes verzameld in manden, ze worden in de fabriek gesorteerd, (in)gepakt, gelabeld, op paletten gestapeld en nadien vervoerd en verscheept naar diverse uithoeken in de wereld. Te land, ter zee en in de lucht, het komt allemaal aan bod transportgewijs.
Logistiek in ons land zorgt er dan weer voor dat alles tot in de supermarkt geraakt waar de magazijnier de lading eerst controleert, dan door iemand anders weer uitgepakt wordt om ze dan per doosje in de rekken te stapelen zodat jullie en ik het maar in ons winkelkarretje te leggen hebben.
En dan heb ik het nog niet gehad over het brainstormen en uitwerken van de etikettering, budgetbepaling, marketing, advertising en noem maar op.
Ik wil maar zeggen dat er véél handen nodig zijn vooraleer we onszelf een kopje thee kunnen schenken en dat we ons daar misschien is meer bewust van moeten worden. Want als er één schakel in staking gaat voor langere tijd, wordt het gewoon water drinken.
Dat we dus vooral dankbaar mogen/moeten zijn dat iedereen haar of zijn job doet en dat alle schakels vlekkeloos in elkaar passen. We klagen als ons favoriet product niet beschikbaar is maar draai het is om. We zouden eigenlijk elke keer blij moeten worden dat het er wél is. Daarom zeg ik alvast thank you en laat jouw kopje thee of koffie smaken. Het mijne doet dat alleszins al.