Nieuwe look

Jullie zullen het, hoe-kan-het-ook-anders, wel gemerkt hebben dat mijn blogje in de tussentijd van mijn vorige post en nu, in een gans nieuwe look steekt. Reden daarvan is niet omdat het ondertussen lente is én het uur veranderd is en alles wat frisser, luchtiger en fleuriger mag. Maar wél omdat ik zitten/liggen nadenken heb want mijn blogje gaat over positiviteit en de achtergrond van mijn blogje was zwart. Nogal "donker" eigenlijk voor zo'n onderwerp en dus niet direct uitnodigend en vandaar de verandering. Ik heb er lang over gedaan maar ondertussen er dus helemaal uit geraakt. Hoewel een blog bijhouden een work in progress is en dus nooit helemaal af, heb ik al gemerkt.
Hoewel ik op zich heel erg tevreden was over m'n eerste kleurenkeuze denk ik dat ik me te hard laten beïnvloeden heb door het strakkere, het meer stylistische. Iets dat ik heel mooi vind en ook thuis in m'n interieur terugkomt (want less is more is dáár m'n motto) maar dus al bij al niet zo geschikt was voor het topic van m'n blog.
Want positiviteit staat voor happiness, opgewektheid, lichtheid en daarom mijn beslissing om voor lichtere kleuren te gaan. Jullie mannen vinden 'm nu misschien wat vrouwelijk want én bloemen én redelijk rozig maar hey ik bén nu éénmaal een madam en bloemen in huis maken me gewoon happy en zéker m'n lievelingsbloemen (rozen/pioenen) dus vandaar dát stukje van mezelf dan weer dat hier terugkomt.
Ik ben wél benieuwd wat jullie ervan vinden. Beter of slechter, let me know want ik kan er alleen maar van leren. Suggesties uiteraard ook heel hard welkom. Knock yourselves out :-) Maar euh... doe het wel op een opbouwende positieve manier dan hè :-)

Het stemt tot nadenken

Net artikel gelezen hoe de 20-jarige Nederlandse student Boyan Slat de oceanen wil schoonmaken. Met zijn project "The ocean cleanup" heeft hij de VN-prijs  Champions of the Earth gewonnen en is hij de jongste winnaar ooit. Via crowdfunding heeft hij al meer dan 2,1 miljoen dollar opgehaald. Stemt je tot nadenken, zo'n jonge wereldverbeteraars. Het laat je meer nadenken over hoe je zelf je steentje kan bijdragen aan het milieu en je ecologische voetafdruk. "Ben ik dan zelf wel goe bezig ?" heb ik mezelf de vraag gesteld. Ahjaah hè want ik sorteer. 
Ik heb zowel ne papier-, glas- als PMDbak staan. Plus dat ik daarbij de plastiek (lees kunststof-beroepsmisvorming) zoals lege yoghurtpottekes nog is apart in ne roze kunststof zak doe. Wat ik ook doe is de kraan dicht zetten als ik mijn tanden poets en onder de douche als ik mezelf en m'n haren sta  in te zepen. En omdat ik geen eco-knop op m'n toiletten staan heb halveer ik manueel de dosis water, enkel bij een kleine boodschap wel te verstaan. Ik zet de wasmachine op de eco-stand en gebruik spaarlampen. Ik laat de laders voor gsm en tablet niet in het stopcontact steken. Ik druk op het werk alles dubbelzijdig af. Ik laat geen overbodige lampen branden. Dus dikke pluim voor mezelf, "spiejekselmadeulle", bank vooruit en kus van de juffrouw of van de meester :-)
Maar wat ik dus ook doe is de lampen laten branden als ik niét thuis ben. Ik de auto voor ook de kleinste afstand neem en niet echt benzine besparend rijd. Ik al-tijd de droogkast gebruik ipv de was buiten te laten drogen. Ik gemakkelijkheidshalve dikwijls min of meer kant en klare maaltijden koop/maak ipv verse groenten en veel eerder vlees dan vis eet. Ik bijna altijd kerosine verslindende vliegvakanties doe maar nog nooit in het Atomium ben geweest. Dikke minpunten dus.
En jullie ? Bezorgen jullie de volgende generaties alvast een properdere wereld of trekken jullie pas alle registers open als het echt moet en niet anders ? Ik ben me er nu toch alvast meer van bewust dat het altijd beter kan. Dat we nu met z'n allen onze kleren ook zelf moeten beginnen maken en die moestuin aanleggen ga ik niet verkondigen maar we hebben maar één planeet, of kennen er toch momenteel maar één leefbare, het stemt dus wel tot nadenken.
RIP Michael Jackson vond alvast ook dat we de wereld moesten verbeteren, doe het op de manier die voor jouw werkt. Een positieve loont. Just saying.
www.youtube.com/watch?v=BWf-eARnf6U

Ziek zijn en het leven anders zien

Ik probeer echt wel een beetje consistent te zijn in het publiceren van mijn blogpostjes maar het gekwakkel van wel of niet ziek worden van een aantal weken geleden bleek dus een bronchitis te zijn met, op aandringen van de dokter, een kuur antibiotica tot gevolg. Iets dat ik haat om in te nemen want ik vind dat de witte bloedcellekes in mijn lijf het zélf maar moet oplossen maar het was geen doen meer, een uitgewrongen slappe vod was ik nog. En die bronchitis is nog extra gepaard gegaan met een buikgriepje (Godzijdank heeft dát maar 2 dagen geduurd) én een full blown blaasontsteking om het helemaal compleet te maken. 
Indien jullie de film "The green mile" moesten kennen met Tom Hanks in de hoofdrol ? Zijn personage in de film heeft ook last van een plasprobleem en geloof me, ik kon me direct 100% héél erg levendig identificeren met hem. Zéér dat da doet man, niet normaal die pijn. En als ik al zou getwijfeld hebben of ik nu toch niet een beetje kleinzerig was, ik hoorde vandaag van een collega dat zij vond dat de pijn daarvan bijna erger dan haar bevalling was.
Tussen de ziekteprocessen door (die details zal ik jullie besparen), met mijnen tablet liggend op de zetel uren en uren al bezig geweest met lezen én (proberen) uitvoeren hoe je je blog van Blogger naar Wordpress kan overzetten. Het lijkt simpel want het wordt uitgelegd op verschillende sites en in de vorm van tutorials, mét stappenplanen en screenshots erbij dus how hard can it be ? In theorie allemaal niet zo moeilijk maar in praktijk not so much moet ik dus concluderen :-(
Nu, het ís me al gelukt om een blog in Wordpress aan te maken en mijn blog vanuit Blogger te exporteren en in Wordpress te importeren. Jihaa ! Volgende stap is dus een een thema kiezen en daar ook geen probleem. Maar dan komt het wringende schoentje want dit thema aanpassen naar jouw wensen (zoals kleuren, layout, lettertype, widgets,...) dáárvoor moet je dus summa cum laude afgestudeerd zijn aan de Bachelor school en een bijkomend Master diploma hebben. Man man man, css feeds en andere protocollen, ze blijven dus wél geheimen voor me hebben. Stress !
Opgeven denk je nu ? Ah neen dus hè want I'm gonna nail that b*tch eventually (figuurlijk dan), maar wél tijdterwijl blijven bloggen in Blogger en ondertussen probeer ik stelselmatig verdere overwinning'kjes te boeken.
Wat ik wél ondertussen heb is een Twitter en Instagram account, mét een link er naar toe vanop mijn blogje. Veel staat er wel nog niet op want waarover tweet je dus in Godsnaam maar misschien heb ik het nog niet door hoe het precies werkt. En welke foto's ik wil meegeven for the world to see op mijn Instagram account zodat mijne privacy niet te hard wordt aangetast is voor mij ook best wel een haarkrab-probleem. Maar hey, alle begin is moeilijk toch ?
Facebook is up and coming, nog even geduld, want die wil ik aanmaken met m'n nieuwe blognaam en daar ben ik momenteel 90% over uit, dus meer info hierover in m'n volgende post.
En het positieve van heel dit verhaal nu ? Wel, ziek (geweest) zijn geeft je weer een klare kijk op dingen. Het spijtige is weer dat we daar niet genoeg bij stil staan als we gezond zijn. Dus voor mij waren de afgelopen weken weer een wake-up call dat elke morgen gezwind opstaan eigenlijk helemaal niet zo evident is. We klagen eerder dat het wéér maandag morgen is ipv te denken "Yes, genoeg energie om zonder problemen weer een nieuwe werkweek te kunnen beginnen. Dank u gezond lichaam."
Het draait allemaal rond perceptie en hoe we het leven zien en dát hebben we helemaal zélf in de hand. Hieronder een tekstje dat mij althans wakker schudt.
As you waste your breath complaining about life, someone out there is breathing their last. Appreciate what you have. Be thankful and stop complaining. Live more, complain less. Have more smiles, less stress.
En last but least, naar goede gewoonte (hoop ik toch :-)), nog een muziekje.
https://vimeo.com/50104966