Ik probeer echt wel een beetje consistent te zijn in het publiceren van mijn blogpostjes maar het gekwakkel van wel of niet ziek worden van een aantal weken geleden bleek dus een bronchitis te zijn met, op aandringen van de dokter, een kuur antibiotica tot gevolg. Iets dat ik haat om in te nemen want ik vind dat de witte bloedcellekes in mijn lijf het zélf maar moet oplossen maar het was geen doen meer, een uitgewrongen slappe vod was ik nog. En die bronchitis is nog extra gepaard gegaan met een buikgriepje (Godzijdank heeft dát maar 2 dagen geduurd) én een full blown blaasontsteking om het helemaal compleet te maken.
Indien jullie de film "The green mile" moesten kennen met Tom Hanks in de hoofdrol ? Zijn personage in de film heeft ook last van een plasprobleem en geloof me, ik kon me direct 100% héél erg levendig identificeren met hem. Zéér dat da doet man, niet normaal die pijn. En als ik al zou getwijfeld hebben of ik nu toch niet een beetje kleinzerig was, ik hoorde vandaag van een collega dat zij vond dat de pijn daarvan bijna erger dan haar bevalling was.
Tussen de ziekteprocessen door (die details zal ik jullie besparen), met mijnen tablet liggend op de zetel uren en uren al bezig geweest met lezen én (proberen) uitvoeren hoe je je blog van Blogger naar Wordpress kan overzetten. Het lijkt simpel want het wordt uitgelegd op verschillende sites en in de vorm van tutorials, mét stappenplanen en screenshots erbij dus how hard can it be ? In theorie allemaal niet zo moeilijk maar in praktijk not so much moet ik dus concluderen :-(
Nu, het ís me al gelukt om een blog in Wordpress aan te maken en mijn blog vanuit Blogger te exporteren en in Wordpress te importeren. Jihaa ! Volgende stap is dus een een thema kiezen en daar ook geen probleem. Maar dan komt het wringende schoentje want dit thema aanpassen naar jouw wensen (zoals kleuren, layout, lettertype, widgets,...) dáárvoor moet je dus summa cum laude afgestudeerd zijn aan de Bachelor school en een bijkomend Master diploma hebben. Man man man, css feeds en andere protocollen, ze blijven dus wél geheimen voor me hebben. Stress !
Opgeven denk je nu ? Ah neen dus hè want I'm gonna nail that b*tch eventually (figuurlijk dan), maar wél tijdterwijl blijven bloggen in Blogger en ondertussen probeer ik stelselmatig verdere overwinning'kjes te boeken.
Wat ik wél ondertussen heb is een Twitter en Instagram account, mét een link er naar toe vanop mijn blogje. Veel staat er wel nog niet op want waarover tweet je dus in Godsnaam maar misschien heb ik het nog niet door hoe het precies werkt. En welke foto's ik wil meegeven for the world to see op mijn Instagram account zodat mijne privacy niet te hard wordt aangetast is voor mij ook best wel een haarkrab-probleem. Maar hey, alle begin is moeilijk toch ?
Facebook is up and coming, nog even geduld, want die wil ik aanmaken met m'n nieuwe blognaam en daar ben ik momenteel 90% over uit, dus meer info hierover in m'n volgende post.
En het positieve van heel dit verhaal nu ? Wel, ziek (geweest) zijn geeft je weer een klare kijk op dingen. Het spijtige is weer dat we daar niet genoeg bij stil staan als we gezond zijn. Dus voor mij waren de afgelopen weken weer een wake-up call dat elke morgen gezwind opstaan eigenlijk helemaal niet zo evident is. We klagen eerder dat het wéér maandag morgen is ipv te denken "Yes, genoeg energie om zonder problemen weer een nieuwe werkweek te kunnen beginnen. Dank u gezond lichaam."
Het draait allemaal rond perceptie en hoe we het leven zien en dát hebben we helemaal zélf in de hand. Hieronder een tekstje dat mij althans wakker schudt.
As you waste your breath complaining about life, someone out there is breathing their last. Appreciate what you have. Be thankful and stop complaining. Live more, complain less. Have more smiles, less stress.
En last but least, naar goede gewoonte (hoop ik toch :-)), nog een muziekje.
https://vimeo.com/50104966
Geen opmerkingen:
Een reactie posten