Love je lijf

Ook al loop ik het risico dat jullie me na het schrijven van deze post een omhooggevallen geval gaan vinden, so be it want het is en blijft míjn blogje. Het is gewoon zo dat de loftrompet de laatste dagen, wat mezelf dus betreft, heel luid gestoken of geschald heeft. Niks meer of niks minder. En you know what ? Het heeft m'n hartje en vooral zieltje verwarmd in deze koude, natte, grijze dagen.

Niet dat ik deze periode van het jaar niets vind hebben, want er moeten absoluut seizoenen zijn en vooral momenteel staat falling asleep to the sound of rain voor mij nog altijd gelijk met happiness. Er is bijna geen fijner gevoel dan dát. Zalig warm onder die dons liggen en de regen op het dak horen tikken om dan net nog iets dieper eronder, weg te kruipen.

Herfst is sowieso mijn favoriete seizoen. Die knuffelzachte winterpulls terug te voorschijn kunnen halen, de crispy air die je longen terug doet openzetten en die een voorbode is van de winter, de uurverandering die ervoor zorgt dat je direct bij thuiskomt na het werk de kaarsen al kan aansteken. 

Herfst is voor mij ook altijd ergens een teken van verandering. Verandering als in een cyclus die gaat eindigen zoals de laatste verkleuring van de bladeren voor ze afvallen, dieren die nu volop op zoek gaan naar voedsel om hun wintervoorraad aan te leggen en het net iets tragere tempo waarop alles gebeurt als de autumn blues met momenten opspeelt.

Herfst staat voor warmte want warme kleuren met alle schakeringen van geel, oranje, bruin en rood, lekker warm binnen vertoeven met liefst een warm haardvuur en genieten van lekker warme drankjes met liefst nog een shot van het één of ander erbij want eveneens (hart)verwarmend.

Herfst staat voor paddestoelen en truffels, het wild seizoen en voor huisgemaakte dikke erwten- en pompoensoep. 

Maar I rest my case nu hierover want het ging hier over me, myself and I en ik was weer bijna verloren gelopen in de mist die dit seizoen ook z'n intrede doet.

Zoals hierboven al vermeld, heb ik de laatste dagen véél complimentjes gekregen. Zowel over uiterlijke als innerlijke dingen. 

* Over mijn frou frou. De engelse term fringe vind ik zoveel leuker maar bon. Voor diegenen die me een tijdje niet gezien hebben, sinds een paar maanden loop ik met een frou frou rond. Het uiteindelijke kapsel dat ik voor ogen heb is schouderlang en hoewel de lengte maar nét het begin van m'n sleutelbeen raakt en het voor mezelf dus nog niet "af" is, zijn de opmerkingen "lekker zwoel", "wauw, staat je echt" en "het maakt je jonger" gevallen.

* Over mijn ogen. Beter gezegd, over de opmaak van mijn ogen. Ik slaag er namelijk nu pas in om op niet kliederige wijze oogschaduw op te doen. Hoe andere madammen er steeds glansrijk in slaagden bleef me tot voor kort een raadsel. Maar de aanhouder wint en na raad vragen, tutorials bekijken en veel oefenen heb ik het eindelijk ook onder de knie. Al zeg ik het zelf. Maar anderen vinden het dus intussen ook want "Kei mooi, die smokey eyes van je." Het doet m'n blauwe ogen effectief beter uitkomen. En hoewel ik er nog niet écht aan gewend ben om mezelf, zelfs overdag met een "lichtere" versie, zó te zien heeft mijn directe collega me verzekerd dat het niet "te" is of erover. Voorwaarde was dat ik niet met panda ogen moest komen opdraven want dat was de opmerking deze morgen omdat het net iets zwaarder was uitgevallen.

* Over mijn kledingstijl die casual chic werd genoemd en me écht deed glunderen. Want hoewel ik geen één bepaalde stijl heb, het varieert namelijk van college met een jeans/loafers/marine blazer naar bohemian met een lange witte strokenrok/teensandalen/jeanshemd naar mijn momentele stijl van een kleedje gecombineerd met pantys en overknee laarzen met een hoge hak. 

Hoewel ik dus verschillende stijlen heb, probeer ik altijd de benaming casual chic eer aan te doen en het lukt me warempel blijkbaar dan nog ook. 

Buitenshuis althans bedoel ik dan want van zodra ik binnenstap en niet meer de deur uit hoef is het een legging/T-shirt/lange vest/wollen kousen. Sowieso is dit een comfy outfit waar je in het slechtste geval mee kán buitenkomen maar het is vooral voor mijne Flor die zich snorrend opkrult op mijn schoot. Want voor mijnheer beslist dat dít het welbepaalde slaapplekje wordt én in deze welpaalde houding, hebben z'n nageltjes zich al "pompend" tientallen keren in z'n baasje gezet. Nageltjes die garant staan voor kledinggaatjes.

* Over mijn huis. Afgelopen zondag toen een vriendin na maanden in míjn huis nog eens binnenstapte ipv altijd omgekeerd. Ze was bezig over het interieur bij iemand anders en in haar zin vielen plots de woorden "...want daar is het helemaal zen zoals hier." Oohohooh. Want dat is wat een (t)huis voor mij moet zijn. Een plek waar je zen wordt en tot rust komt en waar je graag bent. Zoals zij het ook zei "Opgeruimd maar waar je wel ook ziet dat er gelééfd wordt." Komt er nog bij dat een andere vriendin (die sinds een half jaar terug alleen woont) ook al eens gezegd heeft dat ik haar huis mag/moet komen inrichten als het budget ervoor beschikbaar is. Ik kijk er al naar uit want ik kan uren zoet zijn om het perfect passende item op die en die plek te krijgen.

* Over mijn blogje. Dat als hij gedeeld wordt, hij daar ook geliked wordt en dat de opmerking "Die schrijft echt wel goe hè." al meermaals de revue gepasseerd is. Me like too. Jullie bezoekersaantal stijgt ook geleidelijk waarvoor mijn welgemeende dank.

Het schrijven zit me ergens wel in het bloed denk ik, het is de inspiratie die me de laatste tijd wel eens in de steek laat. 

* Over het feit dat ik "zachter" geworden ben. In figuurlijke zin dan hoewel de creme de corps bodylotion van Kiehl's een échte miracle worker is en m'n velletje zijdezacht maakt en houdt. Als ik erover nadenk, klopt dat ergens ook. Ik zal niet zo vlug meer lukraak mijn mening over iets "spuwen" als ik het oneens ben met iets. Ik probeer mijn woorden meer te wikken en wegen. 

* Over het feit dat ik een luisterend oor heb. Dit is eerder een compliment aan mezelf. Omdat ik meer en meer ondervind dat mensen hun ziel bij me uitstorten. Omdat ze (on)bewust weten dat ik geheimen bewaar. Dat ik nooit vertrouwelijke informatie doorspeel aan anderen. Never have, never will. Dat ik gewoon luister en dat dikwijls iemand gewoon laten uitpraten voldoende is om hen zélf het antwoord op hun vragen te laten vinden. 
* Over het feit dat ik een lieve ben. Dat liet zich een collegaatje begin deze week althans ontvallen toen ik dát moment niet zo lief was voor mezelf.

Waar het op neerkomt is dat ik me, sinds een hele tijd, terug goed voel in m'n vel. 
Ook al vind ik mezelf momenteel nog steeds te zwaar. Maar ik ben terug aan het sporten en voel me ondertussen beter, gezonder en lichter en dát is wat telt.
Ook al heb ik rimpels, littekens, striemen en cellulitis. Ik ben 40+, welke vrouw heeft dat in hemelsnaam op die leeftijd niet ?! Ik heb een gezicht en lijf waar alles, naar behoren, aan functioneert en dát is wat telt.
Een vriendin vroeg ooit op café aan de mannen van de vriendenkring of zij uiteindelijk "die bulten in onze billen" opmerken ? Het antwoord was een directe en duidelijke "Neen" buiten éentje die zei "Ik zie het wel maar het stoort me absoluut niet."
Een dialoog die ik schit-te-rend vind komt uit de film Eat, pray, love met Julia Roberts. Zij speelt daarin het personage Liz. De context waarin het gesprek plaatsvind is dat de vriendin Sofi bezorgd is over haar buikje dat over haar jeansrand begint te hangen omwille van teveel pasta.
Liz: Lemme ask you a question, in all the years you’ve ever undressed for a gentleman–
Sofi: —it hasn’t been that many.
Liz: Alright. Has he ever asked you to leave? Has he ever walked out, left?
Sofi: No.
Liz: Because he doesn’t care. He’s in a room with a naked girl. He’s won the lottery.
Need I really say more ladies ??? Voor de mannen die dit lezen, neen het stoort ons omgekeerd absoluut ook niet dat jullie grijs en/of kalend zijn en een (bier)buik(je) hebben.
Ik ben tegenwoordig echt gelukkig met mezelf en de persoon wie ik ben. Met m'n leven. Ik amuseer me, soms zelfs met niets specifieks te doen en gewoon te zijn. Algemene tevredenheid. Genieten van de kleine dingen. Van wat je wél hebt. 
Waar ik van overtuigd ben is dat als je zó in het leven staat, je dat ook uitstraalt. Letterlijk strálen dan. Vandaar denk ik ook, de vele complimentjes de laatste tijd.
Is het nu gewoon door ouder en gezapiger te worden, of is het omdat ik mezelf steeds beter begin te kennen en daardoor indirect ook anderen. Het maakt eigenlijk niet uit waardoor het precies komt. Beseffen dat élke mens die je tegenkomt haar of zijn verhaal heeft en dat als je dat verhaal zou kennen je weleens heel anders zou kunnen denken. Proberen van niet te oordelen maar gewoon te ervaren zonder meer. 

Vriendelijk zijn en hello zeggen ook al doet de andere partij dat niet. Dingen appreciëren voor wie of wat ze zijn. Laten merken dat je iets graag hebt of ziet. Als je iets proeft, écht proeven. Dankbaar zijn dat je kán proeven en zien en horen. Je partner, kind of huisdier knuffelen en hun geur opnemen. Tijd maken voor je favoriete dingen, al is het maar een half uurtje per dag. Ademen. Naar die prachtige zonsondergang kijken zoals die van daarnet. En vooral lachen ook al regent het.