Gesprekken die face 2 face kunnen zijn, telefonische gesprekken of videogesprekken, conversaties in tekstberichten, brieven of mails.
Allemaal hebben ze de bedoeling om iets mee te delen of over te brengen. Dat is, denk ik toch, het uitgangspunt.
Of moet ik eerder over ingangspunt spreken ? Want hoe langer hoe meer krijg ik de indruk dat bij velen onder ons het er, figuurlijk gesproken, niet meer ingaat. Die woorden die tot zinnen en verder tot een gesprek of mededelingen leiden bedoel ik dan. Velen krijgen de info precies allemaal niet meer verwerkt.
Toegegeven, er komt langs allerlei kanalen en de Godganse dag info tot bij ons. Via radio, TV, de krant, tijdschriften, mail, text messages via sms, Whatsapp, Messenger, Skype, Snapchat,... Je bent geabonneerd op nieuwsbrieven of de krant waarvan je misschien meldingen krijgt op je smartphone bij updates ervan. Er is Twitter, Facebook, Instagram, Pinterest, Tumblr,...
Er is zó'n eindeloze stroom informatie die als je steeds à la minute mee wil zijn, dagelijks een paar keer "moet" checken. Waar je, laat ons eerlijk zijn, dan wel meer dan 2u zoet mee bent. Dit bovenop je gewone dagtaken zoals werk, huishouden, gezin en kinderen, huisdieren, sport en hobby's. Logisch dan toch dat we met z'n allen meer en meer de mist ingaan en niet altijd op de hoogte zijn van het "nieuwste" ?
Logisch ? Ja, misschien ergens zelfs wel. Maar tragisch vooral en heel erg schrijnend. Ik durf het zelfs ergens de ziekte van deze tijd en de teloorgang van de maatschappij noemen. Want echt, intriest word ik er van.
Sociale media wordt het genoemd maar volgens mijn bescheiden mening is het sociale wel héél ver te zoeken. Ik vind namelijk dat ze 100% bijdragen aan een algemene veréénzaming van de mensheid. En over het fake en de schone schijn ervan wil ik het nu zelfs helemáál niet hebben. Misschien iets voor een volgende post want kwantiteit is er absoluut maar bij de kwaliteit ervan zet ik wel hele grote vraagtekens.
Een dikke grijze mist of ruis is het allemaal en I admit, ik maak er mezelf soms ook schuldig aan. Oh ja, absoluut wel maar ik probeer het altijd te bekijken vanuit een invalshoek van "Kan het iemand iets bijbrengen ?" of "Is dit een positieve afleiding ?" of "Is dit iets waar over nagedacht kan/moet worden ?" Niet gewoon om me enkel even te laten horen hoewel dat allicht soms ook onbewust wel het geval zal zijn.
Soit, back to waar ik het over had. Tragisch en schrijnend dus, omdat we niet alleen al die info niet meer verwerkt krijgen maar, meer nog, dat we niet meer (kunnen) luisteren. We luisteren steeds minder of soms zelfs niet meer naar wat er op-welke-manier-dan-ook gecommuniceerd wordt. We luisteren (of lezen wat er staat) niet meer naar wat iemand te vertéllen heeft.
Zelfs nóg meer cru gesteld, dat als we het nog wél doen, de meesten onder ons niet luisteren om te begrijpen of te verstaan maar om zélf als weerwoord jouw verhaal te doen.
Ik denk dat het niet voor niets is dat mindfulness steeds meer z'n weg vindt naar het grote publiek. Met mindfulness bedoel ik dan gewoon in-het-moment zijn en dit ten volle beleven met dát zintuig dat je ervoor nodig hebt.
In het geval van luisteren, luister. Enkel en alleen dát. Sluit alles dat er voor de rest rondom je is, uit. Adem even diep in en uit. Relax je lichaam en get comfortable. En luister.
Hoor gewoon de woorden of lees gewoon de zinnen maar oordeel niet. Trek zeker ook geen voorbarige conclusies en onderbreek ook niet. Als je iets niet direct verstaan hebt, zeg het dan pas aan het einde van een zin.
Luister ook naar het ganse verhaal. Begin niet met je te focussen op de details. Wordt het je toch wat veel, maak dan een (mentale) aantekening maar houd je aandacht gericht op wat je hoort of ziet.
Zorg in het geval van face 2 face gesprekken ervoor, dat je niet afgeleid wordt door non-verbale signalen zoals hoe de andere persoon er bij zit of kijkt en of er dan wel of niet oogcontact is.
Geef het ook echt de tijd die het nodig heeft, ook al gaat het over iets waar niet direct je interesse naar uitgaat. Het kan dat je het niet eens bent met wat je net gehoord hebt maar als je echt luistert kan het gebeuren dat je interesse gewekt wordt om het uit een ander point of view of perspectief te bekijken.
Als je dit allemaal gedaan hebt, zal je merken dat je zelfs even wat tijd nodig hebt om een (zinnig) antwoord te kunnen formuleren. Dat het absoluut a good thing is om even na te denken voor je iets zegt want dikwijls is spreken zilver maar zwijgen goud. De manier waarop iets verwoord wordt kan net verzachtend of net explosief werken. Het kan een wereld van verschil uitmaken hoe het over komt.
Hoe dan ook ga je, als je bovenvermelde "punten" in gedachten houdt, jezelf beter leren kennen omdat je dingen eerst gaat laten inwerken. En wanneer je jezelf beter leert kennen, ga je ook anderen beter leren kennen. Je gaat niet meer het eerste het beste dat in je opkomt eruit flappen maar je woorden wegen. Omdat je emphatie hebt voor de andere kant van het verhaal. Misschien krijg je zelfs respect voor de mening van die andere. En nog verder kijkend, omdat je er meer voor open staat, zal de wereld in het algemeen meer voor je open gaan.
Think about it, als je dit tenminste écht gelezen hebt :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten