(E)motion

Allereerst wil ik beginnen met zeggen dat deze post, voor diegenen die zich nog nooit vragen gesteld hebben over the meaning of life, geen zin gaat hebben. Ik bedoel maar dat ík alleszins geloof dat er meer is than what meets the eye. Dat je soms blindelings in iets moet geloven omdat je gewoon "weet" of overtuigd bent dat het gewoon zo is. Ook al zijn daar geen bewijzen meer of kan je het niet tastbaar aantonen. In iets "groters" of "almachtigers" geloven. Geloven ook dat wij uiteindelijk onbeduidend zijn in een veel groter complex geheel en dat toeval niet bestaat. 

"Jamaar", ga je nu zeggen, "Dan is heel mijn weg al uitgestippeld zonder meer ?" Ja en neen. 

Ja dat ik geloof dat dingen of mensen sowieso op je pad gaan komen en blíjven komen. Omdat je bepaalde lessen in dit leven moet leren en dat zij jou iets moeten bijbrengen of misschien wel omgekeerd. Dat sommige mensen blijvend in je leven zijn en andere gewoon passers by, niet meer of niet minder. Maar dat het allemaal wel een doel heeft.

Neen want dat ik ook geloof dat als je na de 1ste keer, direct je les leert, bepaalde dingen niet meer gaan gebeuren omdat het simpelweg niet meer nodig is. Want je bent gegroeid als mens en gaat deze bepaalde "fout" niet meer maken. 

Een stapje verder is dat ik zelfs geloof dat als we in dit leven niet leren van onze "fouten", we dat hopelijk wél in een volgend leven doen. Hierin volg ik de leer van het Boeddhisme en geloof ik in wedergeboorte. In de zin dat wij met z'n allen gewoon energie zijn. Dat we in dit leven in een bepaald lichaam huizen maar dat onze ziel blijft voortbestaan.

Een item dat ook in een boek (Het verloren symbool) van Dan Brown (schrijver van de Da Vinci Code) voorkomt. In een bepaald hoofdstuk gaat het erover dat een lichaam net voor het overlijden gewogen wordt en nét na het overlijden. Nadien weegt het lichaam minder omdat de ziel zich losgemaakt heeft en verder gegaan is.

Ik had in een vorige post al eens vermeld dat ik niet in "God" geloof. Maar ik geloof wél in iets universeels. Iets dat ons stuurt omdat we allemaal uit dezelfde energie bestaan. Dat eigenlijk álles energie is. Elk levend iets, elke plant. Zelfs elke materie. En dat als die energie positief is, dat je dan positieve dingen aantrekt maar andersom dus ook. De wet van de aantrekkingskracht.

Dat je oogst wat je zaait. Dat het vooral je gedachten zijn die bepalen wat er op je pad komt. Happy thoughts, happy life.

Ik denk dat we het moeten bekijken dat we een soort van zendmast zijn. Eentje die constant energie uitstuurt op een bepaalde frequentie en mensen/dingen die op diezelfde frequentie zitten, zullen jouw leven "binnen" komen. Naargelang je je voelt, zal die frequentie negatief zijn en ga je nog meer negativiteit aantrekken. The trick is dus, dat vanaf het moment dat je beseft "dat je niet goed bezig bent" en je je niet goed voelt, je die frequentie kan veranderen. Dit doe je door je gedachten te veranderen. Want het zijn in de eerste plaats je gedachten die al de rest bepalen.

Lijkt simpel toch, niet ? Neen dus zo blijkt. In theorie wél maar in de praktijk not so much. Omdat we geprogrammeerd zijn om te denken en te zeggen wat we NIET goed vinden.
We klagen over het weer, over dingen die we anders zouden doen, over mensen die iets gezegd of gedaan hebben waar we het niet eens mee zijn.
We hebben commentaar op onze regering, op het verkeer en wegwerkzaamheden, het vreemdelingenbeleid.
We hebben gesprekken over gebrek aan geld voor de dingen die we willen kopen en doen. Over het feit dat we een kwaaltje hebben of ziek zijn. Over onze relatie(s), collega's en vrienden.

 

Bovenvermelde quote kwam ik tegen op Pinterest en hij heeft mij met de kracht van een mokerslag geraakt. Ik weet dat ik al x-aantal keer vermeld heb, dat we dankbaar moeten zijn voor de dingen die we wél hebben ipv te kankeren (What's in a name maar in dit geval véél volgens mij) over dingen die we niet hebben. Kankeren inderdaad want ergens ben ik ervan overtuigd dat als je het werkwoord te vaak in je leven gebruikt, de ziekte vroeg of laat effectief op je pad zal komen. En onder dit werkwoord valt ook, naar mijn bescheiden mening, stress want stress = angstig zijn voor of zorgen maken over iets en alle twee zijn ze een negatieve emotie. 

En negativiteit ervaren bréngt nóg meer negativiteit in je leven, dat had ik hierboven al vermeld. 

Even terug naar de quote itself. Deze gaat nog een stapje verder dan dankbaar zijn voor wat we hebben. Hij laat je namelijk onmiddellijk beseffen dat je héél veel dingen, heel gewoon, héél normaal vindt. Dat je gisteren namelijk geen "Dank je wel" gezegd hebt voor je warme huis toen je uit je bed stapte. Dat je geen "Bedankt" gezegd hebt toen je je koelkast, (af)wasmachine, koffiezetapparaat,...gebruikte. Dat je geen "Merci" gezegd hebt toen je na je douche in je klerenkast dook en je maar uit te kiezen had.

Voor mij was het weer even een echte wake up call. Want het is zo makkelijk om alles maar heel vanzelfsprekend te vinden maar dat is het eigenlijk allemaal niet. En ook al probeer ik mezelf te herprogrammeren, elke dag weer terug ondervind ik hoe moeilijk het is om steeds dankbare en positieve gedachten te hebben. Maar toch vooral proberen doen. 

Het begin ligt in het jezelf erop betrappen dat je, zoals ik het in het begin van de week tegen een collega zei, in "bitch mode" bent. Jezelf dán afvragen waarom je in die welbepaalde "mode" zit. Van waar komt het ? Had het een aanleiding ? Maar vooral het állerbelangrijkste, veránder het. Want je brengt jezelf alleen maar (meer) schade toe. Dus "snap out of it" en focus je op dingen, dieren en mensen die je wél positive vibes geven.

Want je weet, happy thoughts, happy life. Spread the word :-)