Circle of life

Na verschillende blogposts kennen jullie ondertussen ook Flor(imon), kat en koning des huizes. De meest superformiweldigeindefantakolosachtige kater die er bestaat. Vindt mijn bescheiden mening alvast. 
Maar heel soms vind ik 'm niet zo geweldig en zou ik liefst zijn rosse lieftallige nekje willen omwringen. En dat is wanneer ik 'm met een welbepaalde, uit het diepst van zijn buik komende, oerkreet door zijn kattenluik hoor binnen komen. Dan weet ik direct hoe laat het is. Dan heeft hij zijn oerinstinct gevolgd en is hij van een lieve, trouwe, aanhankelijke, snorrende huiskat veranderd in een stalkend, onbeheersbaar, zichzelf-niet-zijnd, roofzuchtig moordmonster. 
En om het nóg erger te maken is hij dat moment wel héél erg in zijn nopjes met zichzelf. Zo fier als een gieter komt mijnheer dan binnen geparadeerd met een slachtoffer in zijn bek. Dat hij vol trots voor mijn voeten neer legt en vervolgens verwachtingsvol naar mij opkijkt. 
En ik ? Ik sta/zit erbij en kijk ernaar... En ik zag direct dat deze keer alle hoop tot reanimatie vervlogen was. Dat ze hierboven in de hemel er een dierenzieltje bij hebben. Dit keer was het een vogeltje dat door zijn toedoen zijn laatste liedje heeft gefloten :-(
Volgend beeld is niet geschikt voor gevoelige lezertjes.

Triest word ik er in eerste instantie van want zo'n onbeweeglijk dierenlijfje is niet leuk om te zien. Maar in tweede instantie denk ik dat het gewoon de natuur is die zijn werk doet. Survival of the fittest. The circle of life. In mei leggen alle vogeltjes een ei. En sommigen van die uitgekomen kleintjes overleven het en anderen dus niet. 
En voor het vroegtijdig heengaan van één van hen is mijne kater dus verantwoordelijk. En ook al kan ik hem nu even iets doén, ik pak 'm op, knuffel 'm en prijs hem voor het meegebrachte avondeten. Spontaan begint hij te snorren en ik moet glimlachen om de ironie van het moment.
Het lijkje moet ook nog opgeruimd. Ik neem een plastiek zakje, geef hem/haar nog een laatste blik en zeg "RIP klein pitteke, ik hoop dat er hierboven alle soorten wormpjes in gouden voederbakjes op je liggen te wachten."
Moraal van het verhaal ? Dat het leven broos is en het ongeluk op elke hoek kan wachten en elk moment kan toeslaan. Maar dat het leven ook is wat we er er zelf van maken. Dat ik er ben, dat jullie die dit lezen er zijn. Dat het leven elke morgen opnieuw begint. Dat geluk in elk moment ligt. Aan ons om het eruit te halen.
Dat enkel bestaan niet genoeg is want where 's the fun in that ??? Dat we in de eerste plaats moeten léven. Dat we er alles moeten uithalen wat maar mogelijk is. Dus live your life. En love it. En brei er een goed einde aan want de aftiteling van de film van ons leven is al begonnen. En zeg nu zelf, een comedy heeft toch meer dan een drama ?
Je gedachten zijn alles, de rest volgt vanzelf wel. Vooral als die gedachten positief zijn. Want positive minds live positive lives. Ik probeer het. Jij toch ook ?