Pioenen

Pioenen

dinsdag 19 mei 2015

Focus (on me)

Wat voor de éne compleet logisch is, is voor de andere helemaal onvoorstelbaar. Want we zijn allemaal zoals we zijn. We hebben onze eigen gedachtengang, onze eigen ideeën, onze eigen voorstellingen, onze eigen waarheid. En die gaat voor ieder van ons, op een andere manier, op.
Vaak denken we dat onze manier de enige juiste is. Maar is dit wel zo ? Waarom doen mensen wat ze doen ? En waarom reageren wij er dan weer op een bepaalde manier terug op ? 
Diegenen die mij een beetje kennen weten dat ik redelijk vlot, en dikwijls harder dan de toegestane snelheid, rijd. En dat ik ook auto's die trager zijn, voorbij rijd wanneer het tegenliggend verkeer het toelaat. En dat die tragere mensen daar soms een probleem mee hebben. Een groot probleem zelfs voor de persoon die ik van de week voorbij reed.  
Ik kan het misschien beter illustreren met een voorbeeld. 

We bevinden ons op een baan waar de snelheid nogal vaag is. Aan de éne kant van de baan zegt een bord "70". Aan de andere kant (tegenovergestelde richting) staat er géén bord. Ik ga er dan van uit dat het 90 km/u is maar dit gewoon terzijde.
Rijdend, merk ik dat ik op de auto voor mij inloop. Als ik er bijna ben kom ik tot de vaststelling dat hij ongeveer een 65 km/u moet rijden. Ik rijd hem dus in één vlotte beweging voorbij. Eens deze automobilist voorbij, knippert hij flink met zijn grootlichten. En hij blíjft knipperen. Ik denk bij mezelf "Tiens, deze mijnheer vindt precies dat ik te hard rijd". Ik minder direct snelheid tot ik nog een kleine 50 km/u rijdt. 
Want dat is wat hij wil toch ? Wat kan anders zijn probleem zijn ? Ik heb hem niet gehinderd, ben hem met voldoende afstand voorbij gereden. Dus moet mijn snelheid dan toch het probleem zijn, niet ? Maar nee, dit vindt hij ook weer niet okee. Hij begint weer naarstig met diezelfde lichten te knipperen. 
Ik kijk in mijn achteruitkijkspiegel en hij zit wilde, gesticulerende gebaren te maken. Ik zie ook dat hij ook zijn gsm vast heeft én dat hij een foto van mijn nummerplaat maakt.
Ik beslis van gewoon terug sneller te rijden, dat mijnheer "een" probleem heeft. Ik geef terug gas, mijnheer knippert weer en begint er dan ook nog bij te toeteren. 
Ik vind het een lichte vorm van verkeersagressie van zijn kant. En ik vind ook dat zijn gedrag gevaarlijk is want met een gsm bezig achter het stuur ??? Maar ik laat het voor wat het is. Want het is toch míjn beslissing om harder te rijden ? En als ik door dat te doen een bekeuring krijg, is dat toch ook míjn probleem ? 
Ik zou denken dat het toch erger voor hem zou zijn als ik "in zijn gat" zou blijven rijden omdat het minstens 70 km/u is en hij amper aan de 65 km/u komt ?

Eens thuis heb ik de volgende gedachte. Wat drijft mensen ertoe om zich te bemoeien met de daden van iemand anders ? De positiviteit voor mij hierin is dat ik me uiteindelijk niet heb laten meeslepen. Zijn daden en zijn reactie zijn bepalend voor hem. Maar het is mijn reactie op zijn daden die bepaalt wie ík ben. En ik was gewoon nieuwsgierig waarom hij in eerste instantie knipperde, daarom ook mijn initiële reactie. 
Misschien heeft mijnheer gewoon een (te) groot ego. Misschien had mijnheer een slechte dag. Misschien is mijnheer een fervente aanhanger van de wegcode en vindt hij dat deze ten allen tijde zo strict mogelijk moet nageleefd worden. Door iederéén.

We zijn dus wie we zijn en ik probeer mezelf te zijn én te blijven. Ik laat niet toe dat het gedrag van anderen mijn emoties bepaalt of mijn dag vergalt. Stay positive, always. Een proton is dat namelijk ook. Altijd.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten