Weight Watchers

Weight watchers, een naam die iedereen wel kent. Een begrip op zich en vooral voor diegenen onder ons die willen downsizen of die een work in progress zijn naar een maatje minder. Want overgewicht of kilo's te veel is iets waar bijna ieder van ons vroeg of laat wel mee te kampen krijgt.

Ik behoor sinds begin deze week tot die categorie die 2 maatjes minder groot willen worden. Want het is namelijk van kwaad naar erger (lees heel erg) gegaan. En daar kan ik de bbq's, cocktails/gins, het uit-eten "moeten gaan" en "het moest allemaal zo lekker maar ni zijn" de schuld van geven. Maar eerlijk is eerlijk, feit is dat ik op het gebied van gastronomie, of gewoon eten en drinken, weinig of geen karakter heb. 

Big problem hier is dat ik ook bijna alles lust. Het enige dat ik écht niet naar binnen gewerkt krijg zijn ingewanden zoals nieren, zwezerik, lever én savooikool. De geur van die laatste alleen al doet me neus-dicht-knijpend, wankelend en kokhalzend naar het dichtstbijzijnde toilet rennen. Maar voor de rest, schotel het me voor en het wordt, net niet kwispelstaartend, tot het laatste kruimeltje of druppeltje genuttigd. 't Is maar dat mijn anatomie stopt bij het aanhangsel staart... En ik schaam me ook niet om mijn naakte vingers te gebruiken om aan het laatste beetje te geraken bij gebrek aan brood. In gezelschap dan, thuis doet de tong dan weer overuren. Zou ik misschien in mijn vorig leven dan toch een hond geweest zijn ?

Living and loving the good life en bijhorende vakantieperiode doet m'n lijf echt geen goed. Het enige verschil momenteel tussen een Bifi-worstje en mezelf is dat de eerste strak in z'n velletje zit en ikzelf meer weg heb van een door een clown geproduceerde dierenfiguur ballon.
Dus geen excuses meer ook al staan er verschillende geplande etentjes tussen nu en een maand verder in de agenda. Want dat was dus steeds mijn excuus dat ik in het verleden gebruikt heb, zo van "jamaar, ná dit of dat of zus of zo... " Tot de spiegel je plots op een onbewaakt moment zó'n accuraat beeld geeft hoe je er momenteel écht uitziet in je eva kostuum en je dus een serieuze wake-up call krijgt. Dat je naar adem hapt en moet gaan zitten en denkt "Oh mijn God, dit kan écht niet meer" en het benauwd krijgt en dan ook nog is beseft dat de knop van die jeans al open stáát. 

Dus ben ik aan het weight watchen en punten tellen geslagen. Nooit gedacht dat het iets voor mij ging zijn want ik was altijd diegene van "gewoon minder eten en meer bewegen en meer moet da ni zijn". Maar een paar dagen verder in het WW-programma heb ik wonderwel de indruk dat ik mezelf er best kan in vinden. Het feit dat je een eet-dagboek moet bijhouden doet je op zich al veel meer bewust zijn van hoe dikwijls per dag je zonder nadenken naar "iets" grijpt. Een snoepje hier, een koekje daar, er staat nog een restje wijn, ontelbaar waren de uitvluchten. Maar nu is het van "Nee, je blijft er áf !" En trots dat ik ben op m'n selfcontrol.

Want mijn einddoel is dat ik (terug) in de 3 black dresses, die ik in mijn kast heb hangen, geraak. 3 stuks waarvan ik er, by the way, 2 nog nooit gedragen heb. Schandalen zijn het eigenlijk maar hey a girl kan toch nooit genoeg little black dresses hebben ? 
Dus elke keer was er het excuus van "Ja, ik koop het toch, da zijn 2 kilookes die er maar af moeten." En er kwam dus een volgende en nog een volgende keer met telkens meer kilo's. Opgeteld 3x dus dat ik mezelf compleet voor de gek heb gehouden. En bestaat er zo geen spreekwoord van "Een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen" ? Of zou ik dan toch gewoon koopziek zijn en moet ik een bezoek aan de SA (Shopaholics Anonymus ?) overwegen ? Misschien moet ik daar ook is bij stilstaan en aan passende zelfreflectie doen. Anyway, is misschien een item voor een volgende post.

Nu ga ik op m'n fietske springen want een activiteit "doen" levert je namelijk extra punten op die je mag aftrekken van je dag- of weektotaal. Ik weet alvast waar ik de mijne straks ga aan besteden. Een margarita zijn 5 punten. En straks zien of ik op één been kan staan want je krijgt ook nog is wekelijkse punten die je kan gebruiken waar en wanneer je maar wil. En té snel mag het ook niet gaan want da's weer nefast voor de elasticiteit van de huid en dát willen we ook weer niet ;-)  
Wel hopen dat ik recht blijf want ik heb het rijden ermee (de mand-drager is nogal zwaar) nog steeds niet 100% onder de knie. De schrik zit er nog steeds in dat ik op een smal fiestspad een collega fietser die van de andere richting komt, van zijn of haar zadel smak met mijn gezwalp. Bij deze zijn júllie alvast gewaarschuwd.