What doesn't kill you makes you stronger

Zo luidt het liedje van Kelly Clarkson en ik moet toegeven dat ze een punt heeft. Ook al loopt het niet zó'n vaart en is het niet zó dramatisch allemaal. Maar de laatste weken zijn toch een ietwat emotionele rollercoaster geweest.

Vorige keer hebben jullie kunnen lezen dat ingrijpende dingen die in je leven gebeuren, een les zijn die je vooral sterker moeten maken. Dat is mijn theorie althans en vooral sterker op langere termijn bedoel ik dan. Want de weg er-naar-toe is een ander paar mouwen wat ik aan den lijve ondervinden heb.

Er zíjn momenten dat je je goed voelt en life good is. Er zijn momenten dat je je zelfs badass voelt en je een houding hebt van "bring it on, baby". De meeste momenten however zijn er gewoon en net daar zit het probleem. Je voelt je niet echt wow maar ook niet slecht. Om te illustreren wat ik bedoel hieronder een quote.

Waar het om gaat is om ALTIJD ín het moment te zijn. Élk moment te apprecieren gewoon al om het feit dat jij er bént. Dat je bestaat, dat je in leven bent en dat het leven een geschenk is. Een dagelijks geschenk zelfs en aan ons om er het beste van te maken. Élke dag opnieuw. Genieten van de kleine dingen. En het begint met ze op te merken in de eerste plaats. Genieten en apprecieren en doen wat je graag doet. En als je toch dingen "moet" doen, er proberen er zoals een kind naar te kijken. Het als een avontuur te zien.

Makkelijk in theorie. In de praktijk echter not so much. Want om in het moment te kunnen zijn en dingen op te merken moet je je gedachten kunnen stil krijgen. Want voor je het weet lopen ze weer met je weg en je emoties volgen je denkpatroon. 

Je maakt je druk in het verkeer, je laat iets vallen en er is opkuis werk, je hoort het nieuws en reageert er op, iemand zegt iets wat je niet direct bevalt,... Allemaal dingen die onze gedachten op hol laten slaan en weg is het moment.

Wat kan je dan doen om tóch meer in het moment te kunnen zijn en blijven ? Dat is voor iedereen anders denk ik. Wat voor mij werkt is een positieve ingesteldheid hebben want ik geloof dat je geen positief leven kan hebben als je negatief bent. Belangrijk ook vind ik om hoe dan ook toch met een positieve mindset gaan te slapen.

En wat op die momenten als je er totaal door zit ? Ook die momenten in het moment zijn en het verdriet gewoon laten komen en er niet tegen in gaan. Zo ben ik gisteren door iets in een TV-programma getriggerd en ben ik minstens een dik uur aan het huilen geweest. Gewoon niet kunnen stoppen weer. Maar ik voelde me achteraf wél stukken beter. Het gaat er niet om dat je crasht. Het gaat er wél om hoe je jezelf terug opraapt.

Wat mij ook helpt is yoga. In de eerste plaats door je te focussen op de ademhaling die je ervoor gebruikt, waardoor je vanzelf rustig(er) wordt. In de tweede plaats omdat yoga je leert om niet te oordelen maar gewoon te observeren. Je bewust worden van dingen die er zijn ZONDER er iets over te denken. Het lángs je laten glijden en er geen gevoel of emotie bij krijgen. Het gewoon aanvaarden zoals het is.

Dit laatste brengt me op het punt van vergeven. Daar staat of valt alles mee denk ik. Pas als je iets kunt vergeven én los laten geraak je naar het "next level" en kan je verder. Anders blijf je stuck en gaan er gevoelens van wrok en haat komen en daar bewijs je vooral jezelf ook geen dienst mee. 
Want het gaat ook om jezelf vergeven. Dat we nu eenmaal gewoon mensen zijn en fouten maken. Maar dat je het niet express hebt gedaan. Dat je weet, omdat je geleerd hebt, dat je nu beter kán maar dat je de klok niet kunt terug draaien. Dat je enkel vanaf nú die betere persoon kan zijn. 
En jezelf vergeven ook als je meer tijd nodig hebt voor dingen dan je dacht. Cut yourself some slack. We kunnen maar doen wat we kunnen. De éne dag is de andere niet. Lief zijn voor jezelf. Want pas als je goed bent voor jezelf kan je goed zijn voor anderen.

Wie bekend is met de quotes van "Abraham-Hicks" kent de onderstaande misschien. Ik vind 'm zó passend voor hetgeen ik wil uitleggen. Tevreden zijn dus met wat je wél op dít moment hebt ipv dat je hebzucht de overhand laat nemen. Hebzucht in de zin van meer willen op álle gebied. Niet enkel materieel maar dat je het gevoel hebt dat je iets mist als je niet mee bent met het nieuwste of laatste of...

Als laatste nog een liedje dat me door een vriendin ter ore is gekomen. Geloof het of niet maar hij komt weer uit de serie The Blacklist. Ik moet dringend de muziek van alle afleveringen eens nader onder de loep nemen. 
Dit liedje is van Andra Day en heet Rise up. Enjoy. Kippenvel heb ik ervan gekregen. https://www.youtube.com/watch?v=kNKu1uNBVkU