Mijn les is om dingen los te laten. Dat het enige wat je kan doen, op dingen waar je zélf geen vat op hebt, berusten en loslaten is. En ik ben ervan overtuigd dat het me deze keer gaat lukken en dat de geschiedenis die ik nú doormaak, zich NIET gaat herhalen.
Ik geloof stellig in "Everything happens for a reason". Dat bepaalde personen en situaties op je pad moéten komen en dat toeval niet bestaat. En dat sommige personen in je leven blíjven en anderen gewoon een boodschapper waren voor jóuw levensles.
Is loslaten makkelijk ? Neen, allesbehalve. Heeft het een tijd geduurd voor ik ein-de-lijk doorhad dat ik moest ? Oh ja. Mezelf ondertussen belachelijk gemaakt ? Misschien wel. Maar ik prijs me gelukkig dat het besef er ondertussen wél vollédig is.
Dat ik niet diegene ben die het éérst gedaan heeft, maakt het een stuk makkelijker. Want waarom vasthouden aan mensen die bereid zijn jóu zo makkelijk op te geven ? Komt er nog bij dat het meestal niets met jóu te maken heeft. Maar alles met hún noden en onzekerheden. Een verleden dat niet verwerkt en geplaatst is omdat de confrontatie nooit is aangegaan en alles een vlucht en ontkenning is.
Heel veel emoties zijn de revue gepasseerd. Verdriet in de eerste plaats. Maar wat ik ondertussen óók geleerd heb is dat de situatie ís zoals ze ís. We lijden omdat we ze anders voorgesteld hadden. Back to reality dus, dat scheelt al een hoop.
Angst omdat je de wereld terug alleen tegemoet moet treden en laat ons toegeven dat alles leuker is met twee of meer. Maar wat ik ondertussen ook weet, is dat er een verschil is tussen alleen zijn en eenzaamheid. Alleen zijn is tevreden zijn met je eigen gezelschap. En pas als je perfect alleen kunt zijn weet je of je iemand kiest uit liefde of uit eenzaamheid. En ik heb genoeg mensen in mijn leefwereld waarvan ik wéét dat ik zelfs midden in de nacht bij ze mag aankloppen.
Woede omdat je plotsklaps van "vriendin ván" naar "een" vriendin bent gebombardeerd zonder dat je daar zelf maar íets kan aan veranderen en dat het wel heel duidelijk gemaakt wordt dat het te nemen valt. Als je dan dagen nadien, op een wel heel stomme manier-maar alles gebeurt dus met een reden, ook nog is te weten komt dat er ondertussen ook al sprake is van "gevoelens voor een ander", is er toch wel een héél luide "Gij se Godverd.mde kl..tzák !!!" de revue gepasseerd.
Ongeloof ook omdat je je realiseert dat je deze persoon helemaal niet kent. Dat je maar een bepaalde kant te zien hebt gekregen. Dat de dualiteit in deze persoon enórm is. De warmte en genegenheid die je tijdens de relatie ervaren hebt staat in schril contrast met de kilheid toen het nieuws gebracht werd.
En als laatste verbijstering omdat het, dagen later, beginnen dagen is dat er ook nog is flagrante leugens, in je gezicht, tegen je verteld zijn. Leugens waarvan ik me afvraag waarom ze in de eerste plaats verteld zijn want ik zie alvast het nut of de meerwaarde er niet van in.
Heftige emoties dus die allemaal vrij negatief zijn. Daarom dat ik deze weg niet ga inslaan en ik ze ga kanaliseren naar dankbaarheid.
Dankbaar voor de tijd samen. Omdat er absoluut liefdevolle momenten zíjn geweest. Omdat er toch leuke dingen gedaan zijn samen. Omdat er een boel toffe mensen aan mijn vriendenkring zijn toegevoegd. Dankbaar omdat ik besef welke fouten ík gemaakt heb. Dat ik mijn zelfvertrouwen een stuk ben kwijt geraakt door een gevoel van veiligheid. Dat jaloezie soms de kop heeft opgestoken door mijn onzekerheid. Dat ik soms meer dan a handfull en een behoorlijke pain in the ass kan zijn. Dingen waar ik nu even terug aan moet werken.
Zeggen dat deze persoon me momenteel niets meer doet is veel gezegd. Want soms volgt het hart het verstand nog niet helemaal, dat heeft meestal iets meer tijd nodig. Maar dat deze persoon niet voor mij bestemd is, is me nu wel heel duidelijk. Send them with love on their way. En met mij komt het ook wel goed want als er een deur dicht gaat betekent dit dat er een andere gaat geopend worden. Somewhere, somehow, als de tijd rijp is. De toekomst gáát positief uitdraaien met iemand die er wél met mij volledig voor wil gaan. En iets half doen is nooit mijn sterkste kant geweest. Ik heb er het volste vertrouwen in. The flower doesn't dream of the bee. It blossoms and the bee comes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten