Want in de bijna 3 weken dat ik me niet laten horen heb, ben ik namelijk tot die conclusie gekomen. Je ego ben jij. Maar die "ik" wordt gevormd door vele facetten die jij allemaal bent. Soms ben je boos, soms kordaat, soms onverschillig,... Er is niet één ik, je ik wordt gevormd door vele factoren.
In een artikel dat ik gelezen heb, wordt het ego voorgesteld als een discobol. Elk spiegeltje staat voor een ander facet van jou. Als je beseft dat je de vele spiegeltjes van de bol ter beschikking hébt, maar niet bént, ben je in staat om je ego los te laten. Je reactie op iets bepaalt hoe je je voelt. Wanneer je in staat bent om het niet persoonlijk te zien en het los te laten, kan je afstand nemen van die ik. En gewoon te zijn, just be.
Als jullie hier écht meer over willen lezen, kan je het vinden door te klikken op : http://www.arcturus.be/word/033-Op-zoek-naar-je-Ego. Het klinkt een beetje zweverig maar zelf vind ik het een fantastisch artikel en een echte eye-opener.
Ik heb vermoedens dat de meesten onder jullie het gaan lezen want I had you al met het woordje discobol hè ? Want wie houdt er nu niet van shiny stuff en een goe feestje ? Hahaha.
Ik ben ook terug aan het sporten geslagen en door een stuk meer beweging te hebben raakt m'n hoofd nu ook veel makkelijker terug leeg. Dingen zijn zoals ze zijn en door het denken erover los te laten, heb je veel meer aandacht voor de dingen rondom je. Geen overthinking dus meer maar gewoon thinking. Over het leven en hoe mooi het eigenlijk is.
Gewoon om te beginnen al dat ik door dat sporten, bekenden van vroeger terug ben tegen gekomen. Dat de babbels nog even leuk zijn en buiten het feit dat we allemaal ouder en sommigen wat zwaarder zijn, er voor de rest niets veranderd is.
Dat de Indian summer die we nu meemaken toch ook geweldig is ?! Ook al is de vakantie voorbij en zijn de meesten onder ons ondertussen allemaal terug aan het werk. In deze tijd van het jaar gewoon zó 's morgens in je zomerjurkje met blote armen en benen naar je werk kunnen vertrekken is toch zalig ? 's Middags in het uurtje middagpauze een terrasje meepikken en je koesteren in het zonnetje zodat je opgeladen bent voor nóg een half dagje. Diegenen die buitenshuis werken zijn het misschien niet helemaal met me eens met deze hoge temperaturen maar hey, it beats regen denk ik toch hè.
Dat ik sowieso de luxe heb om 4/5de te werken én deze week nóg is 2 halve dagjes extra vrij kunnen nemen heb om van dit hemelse weer te genieten, maakt me echt blij.
Het feit dat ik dit buiten op m'n terras, op m'n draadloze tablet, aan het typen ben, gezeten op geweldig mooi tuinmeubilair en een briesje dat m'n haren doet waaien maakt me ook heel happy. Dat ik daarbij nog zicht heb op een mooie tuin is een mooie plus. En een glaasje wijn én de kater des huizes bij op dat geweldig mooi tuinmeubilair, maken het helemaal af.
Ik wil hier nu niet "stoeffen" (en smaken verschillen trouwens wat dat geweldige tuinmeubilair betreft), maar hier gewoon mee zeggen dat we meer moeten stilstaan bij de dingen die we wél allemaal hebben ipv te zagen en klagen over wat er allemaal mankeert. Zoals bijvoorbeeld dat ik nu even een pauze moet inlassen om ten eerste de potplanten op m'n terras water te geven willen ze er morgen niet verlept bij hangen en ik ten tweede ondervind dat de muggen me wel een héél smakelijk hapje beginnen vinden en ik hier buiten moet opkrassen.
Maar het van de positieve kant bekijken is bedenken dat ik een terras en potplanten héb en dat ik vandaag al sinds deze middag buiten kunnen vertoeven héb.
Er is écht altijd een silver lining, je moet 'm enkel zien op te merken, ook al zijn de wolken soms heel donker.
Ik mag dan misschien zo goed als alleen op de wereld zijn wat gezin en familie betreft, het feit dat ik fantastische vriendinnen heb is iets dat ik de laatste maanden gekoesterd heb. Ze hebben me allemaal opgevangen en de lieve berichtjes en opkikkertjes hebben me een zee van goed gedaan. Girlfriends, jullie weten allemaal wie jullie zijn hè, leuvjoe.
Dat ik 2 vriendinnen van járen geleden heb terug gevonden (in een vorige post al vermeld) doet me echt deugd want ik weet dat ik ook op hén kan rekenen.
Het doet me realiseren dat ik echt niet alleen ben en daaraan moet ik mezelf herinneren als er toch eens een eenzaam moment opduikt. Godzijdank heb ik deze heel weinig want ik ben een introverte persoonlijkheid, ik ben een INFP-type. Dit is één van de 16 persoonlijkheidstypes. Als jullie meer willen weten over wat dit inhoudt en welk type jij bent, google dan Myers-Briggs personality test en doe de test.
Ik heb een schitterende zomer achter de rug met heel veel terrasjes en lekkere hapjes en tapjes en absoluut leuk gezelschap. Uitstapjes naar Sluis, Breda, Pairi Daiza (zelfs gratis want familiedag van het werk), Keulen en Phantasialand zijn de revue gepasseerd. De laatste was om m'n inner child volledig haar hartje te laten ophalen. Alleen al voor de Taron, de rollercoaster met de snelste lancering en topsnelheid ter wereld zou ik zó morgen willen teruggaan. Echt niet normaal, dat ding. Als je al bekomen bent van de lancering en je tijdens de ride "Wa is dees joh ??!" kan denken, remt hij héél even af om je nog met een méér halsbrekendere snelheid weg te schieten ! Maakte Phantasialand nu geen reclame voor hun "Wintertraum" tijdens de maand december ? :-)
De wetenschap dat er in oktober een weekendje Maastricht/Valkenswaard gepland is én een city-triple naar Dublin op de agenda staat, verwarmt me ook vanbinnen. Komt er nog bij dat m'n agenda sowieso tot einde oktober vól staat met leuke dingen zoals verjaardagsfeestjes en een fuif hier en een party daar.
Maar vooral het feit dat ik gezond ben om die dingen allemaal te kunnen doen, maakt me dankbaar voor alles wat er functioneert aan m'n lijf. We vinden het evident om 's morgens zomaar uit ons bed te kunnen stappen maar voor velen is het dat niet. Denk maar aan Marieke Vervoort.
Dat we kunnen zien, horen, ruiken, proeven, voelen is al wonderlijk. Maar als je dan nagaat dat ons brein één grote microprocessor is dat alles aanstuurt, elk vezeltje, elke cel, elke bloeddruppel, is toch werkelijk magisch ?
Een hele interessante film, die je ook doet nadenken, die ik onlangs gezien heb is Lucy. Hij gaat over het feit dat we eigenlijk maar 20% van onze breincapaciteit gebruiken en we eigenlijk in staat zijn tot nog veel meer. Hoe we dat moeten doen wordt min of meer in het midden gelaten maar het doet je wel nadenken.
Dat we een dak boven ons hoofd hebben, een auto die elke dag ter beschikking is en gewoon naar de supermarkt kunnen om eten te kopen is iets om bij stil te staan. Maar nee, we zuchten als er weer een rekening voor dat huis dient betaald te worden, dat je wééral naar het tankstation moet met die auto en je favoriete produkt niet beschikbaar is momenteel. Apprecieer gewoon wat je hébt. Ik weet dat ik me gelukkig mag prijzen en dat ben ik ook. Ik leid echt a happy life.
Het besef dat je materiële dingen, hoewel heel leuk om ze te kunnen kopen en absoluut nog leuker dat ze het leven aangenamer en mooier en gemakkelijker maken, niet kan meenemen als je op deze aardbol vertrekt maakt me ook nederig. Want daar gaat het niet om. Waar het wel om gaat is welke indruk je hebt nagelaten als je hier niet meer bent. Ik hoop als mensen me gaan herinneren ze dan warme gevoelens krijgen. Omdat ik, hoewel ik geen kindertjes heb, mooie woorden, levenslessen en once-in-a-lifetime gedeelde momenten heb achter gelaten.
It's not what you take when you leave this world behind you. It's what you leave behind you when you go. Zorg ervoor dat het positieve dingen zijn en dat je de wereld minstens een tikkeltje beter hebt gemaakt voor de tijd die je hier was.
Ik ga deze keer weer eindigen met een liedje. De tekst gaat over een meisje dat probeert een leven op te bouwen in Los Angeles en het zit haar niet mee. Maar je kan het doortrekken naar jou en naar de plek waar jij nu bent. Het gaat erover dat waar je ook bent je niet voor jezelf op de vlucht kan gaan maar dat je je leven in eigen hand moet nemen en er het beste van moet maken. Het gras is niet groener aan de overkant, het lijkt enkel maar zo. Dat je heel dikwijls eindigt op de plek waar het begonnen is omdat het daar lang zo slecht nog niet is. Music maestro als je klikt op : https://www.youtube.com/watch?v=xlpQ7IOlov4
Geen opmerkingen:
Een reactie posten