Waarom sommige onderwerpen nog steeds taboe zijn, blijft voor mij een raadsel. Want elk van ons heeft vroeg of laat met verlies te maken in haar of zijn leven. We moeten allemaal met dat verlies zien om te gaan. Hoe we dat doen is voor iedereen anders maar uiteindelijk moeten we het allemaal een plekje zien te geven. Doe je dat niet, gaat het woekeren en dan zal het verwerkingsproces eens zo lang nog gaan duren. Doe wat voor jou wérkt en ook al wil je er niet over praten, je mag best wél toegeven dat je met iets zit. Gewoon zeggen en ook dat het tijd nodig zal hebben. Daar is absoluut niets mis mee. Integendeel, ik vind het net een teken van kracht dat je dat durft toegeven. Want het bevestigen is de eerste stap in het genezingsproces. Jullie reacties bevestigen trouwens ook dat ik lang niet de enige ben die met deze dingen kampt. Het enige verschil is dat ik het op "papier" heb gezet.
Wat me heel veel deugd gedaan heeft, is het feit dat ik het aantal lezertjes gestaag zag groeien. Dat jullie mijn blogje ook meer en meer beginnen delen is hart-ver-war-mend, dus keep up the good work ;-) Woorden zoals "Chapeau dat jij dat allemaal durft schrijven. Jij komt tenminste uit voor wat heel velen enkel dénken", "Knap geschreven hoewel ik het niet met alles eens ben" en "Ik kijk er altijd naar uit om ze te lezen". Ze doen me zó blozen dat zelfs de rode appel uit Sneeuwwitje geduchte concurrentie van mij heeft. Dank je wel daarvoor iedereen. Als mijn blogje ervoor zorgt dat zelfs maar één iemand zich beter voelt door het lezen ervan, blijven schrijven I shall.
Misschien dat ik jullie dan nu een beetje moet teleurstellen want in deze post ga ik het gewoon hebben over boots en wat er voor mij mee samenhangt. Omdat ik het even gehád heb momenteel met de sneakerhype waar ik, toegegeven, ook wel aan meegedaan heb. Maar vooral omdat het koudere weer van de afgelopen dagen ervoor gezorgd heeft dat ik ze terug uit de kast gehaald heb. Maar eigenlijk heb ik daar zelfs geen excuus voor nodig. I love (cowboy)boots, zo simpel is het. Gedragen en gecombineerd met een rok, kleedje of jeans, elke look vind ik even mooi. Meer dan boots, jeans, a white T of witte blouse en een stoere riem met studs om het af te maken, hoeft het echt niet te zijn. Je kan je outfit zelfs afwerken met een blazer. En voor de mannen geldt net hetzelfde. Wat de jeans betreft want een kilt met boots eronder lijkt me net iets te veel van het goede toch.
Het enige betreurenswaardige is dat in ons belgenlandje rondlopen met echte western boots soms weleens rare reacties teweeg brengt maar who cares. Want daar kan binnenkort ook serieuze verandering in komen als ik de etalages van de schoenwinkels zie met de nieuwe voorgestelde wintercollectie er in. Yes, me like.
Boots worden ook geassocieerd met een ranch en paarden en ik zou doodgraag kunnen paardrijden. Reden dat ik dat niet doe is omdat ik vind dat er hier in ons land niets aan is. Rondjes gaan rijden in een manège of stapvoets hier door een "bos" wandelen is niet direct mijn idee van paardrijden. Ik vind dat je de plek en de vrijheid moet hebben om minutenlang in volle rengalop te kunnen gaan.
Op een ranch wonen ergens in Montana, Colorado of Canada lijkt me echt het einde. 's Morgens op je paard kunnen springen en héél de dag geen mens hoeven tegen te komen. Gewoon genieten van staalblauwe lucht, met sneeuw bedekte bergtoppen en grazend vee om je heen. Enkel natuurgeluiden horen zoals de kreet van een (roof)vogel en een kabbelend beekje. Om nog maar te zwijgen van de winters daar met bergen sneeuw. De schoonheid ervan alleen al. Om dan na een hele dag buiten, 's avonds opgekruld in je blokhut bij het brandend haardvuur te zitten met minstens 2 honden aan je voeten en een kat opgekruld op je schoot. En om omgekeerd in de zomer na het wakker worden en opstaan een duik in het dichtstbijzijnde meer te kunnen nemen.
Há, keep on dreaming zeg je ? Ja weet ik want ik besef best wel dat het idyllisch plaatje hieronder enkel voor the happy few is weg gelegd maar zoals ik in een andere blogpost al zei, moet een mens kunnen dromen. Elke week wint iemand de Euromillions toch ? Maar misschien moet ik al eens beginnen dan met elke week eraan mee te doen :-)
De line-dance die ík bedoel is een bepaalde dansscène in de (2de) film Footloose. Waar je naar één of andere bar kunt gaan met een dansvloer met plek voor minstens 50 pers. Waar ook pooltafels staan waarop de mannen zich dan weer kunnen uitleven. Zie bijgevoegde link : https://www.youtube.com/watch?v=w1s7GX8TOvo.
En ja, dit is maar een film maar dit is ook wel het echte leven in de staten Montana en Texas. Mensen gaan daar in het weekend naar zo'n bar en gaan dansen. Lijkt me echt fun en stukken leuker dan hier in een café gaan hangen waar je op een barkruk zit en soms al raar gekeken wordt als je op die kruk mee beweegt op de muziek.
Er zouden echt meer dancefuiven moeten georganiseerd worden vind ik. Een paar keer per jaar waar je dan echt kan naar uitkijken. Terug naar de tijd van toen. De tijd waarin onze grootouders jong waren. De tijd wanneer het kermis was in het dorp, iedereen zich mooi maakte en ging dansen in de feestzaal van dienst. Want betreurenswaardig vind ik het ook dat mensen zich dikwijls niet meer opkleden voor speciale gelegenheden. Het is toch zoveel leuker als iedereen mooi uitgedost en mooi om naar te kijken is ? Misschien een idee voor een volgende post.
Om af te ronden nog een heel toepasselijke plaat die "Better in boots" heet. Dat naast de pretty girls in boots het zangerken van dienst ook nog is easy on the eye is, is mooi meegenomen :-) https://www.youtube.com/watch?v=_QONcShGKCI
Geen opmerkingen:
Een reactie posten