Single ladies

De vorige 2 posts gingen over voor jezelf en je waarden opkomen en daar naar leven. Maar ook over gewoon léven en doen wat je graag doet. Weten wie je bent en wat je in dit leven ooit nog hoopt te verwezenlijken. Voor jezelf opkomen. Een bepaalde standaard hanteren en daar niet van afwijken, het zelfs verdedigen. En als je dat doet als vrouw, je dan wel eens als "hard" kan over komen. Als een moeilijk iemand, geen simpel of geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.

Veel madammen in mijn vriendenkring zijn (terug) single. Ik hoor hun verhalen en ervaringen en ik denk dat single vrouwen in het algemeen vlugger die stempel opgeplakt krijgen. Omdat ze na bepaalde ervaringen geen bullshit (begrijp me niet verkeerd, er zíjn 2 sides to every story maar deze post is geschreven vanuit het oogpunt van vrouwen) meer willen in hun leven en dat misschien ook ergens uitstralen. Ze zijn dikwijls niet (meer) op hun mondje gevallen en durven dat ook uiten. Ze staan er na een scheiding of overlijden terug alleen voor en moeten nu ook mannenzaken zien te regelen. Mannen moeten dit omgekeerd ook trouwens maar oogpunt van vrouwen remember ? ;-) En ze dóen dit ook, met vallen en opstaan en uiteindelijk zelfs met succes. Ze komen over als sterk, onafhankelijk, als een straffe madam. Dat zijn althans de reacties, vooral van mannen, die ze te horen krijgen.

Maar wíllen we sterk en onafhankelijk en straf zijn ? Wel, dat is eigenlijk niet de vraag want waar het om gaat is dat single ladies dat wel moéten zijn. Want guess what ? We moéten het allemaal alleen zien op te lossen. 

Zijn we trots op onszelf als we die Ikea kast in elkaar gezet krijgen, iets tegen de muur gehangen hebben of de electriciteits- en watermeter afgelezen en doorgebeld hebben ? Absoluut.

Roepen we "You go girl !" als we het gras afgemaaid en tegen allerlei onkruid en ongedierte gesproeid hebben ? Hell yeah.

Voelen we ons powerfull omdat we de vuilzak en het papier/karton buiten gezet en het glas naar de glasbol gebracht hebben ? You bet ya.

Krijgen we door al die dingen meer zelfvertrouwen ? Zijt maar zeker.
Is zelfvertrouwen hebben goed voor ons zelfbeeld ? Euh, jahaah ! Stralen we dat uit ? Oh ja en blijkbaar zelfs in díe mate dat sommige mannen denken dat we hen niet meer nodig hebben.

Sterk, onafhankelijk en straf dus. Moeten we ? Ja. Willen we ? Neen.

Wat ik wil is dat mijne significant other die mannenzaken voor me doet. En dat ik hem daarvoor een welgemeende "Dank je wel, ik ben echt zo blij dat je dat allemaal doet" kan zeggen.

Wat ik wil is heel lief aan mijn partner kunnen vragen om die niet open te krijgen fles voor me open te doen en te zeggen "Merci schatteke" én ik voor hem ook een glas ingiet.

Wat ik wil is dat mijne vent me uit de nood helpt als mijn auto of wasmachine of droogkast het plots begeeft en ik hem daar een zoen (of meer nog, maar dit is nog steeds een kinderen toegelaten blog) voor geef als deze terug gefixt zijn.

Wat ik wil is van mijne signifant other te horen krijgen dat ik er goed uitzie als we naar dat of dat feestje moeten. En ik dat omgekeerd ook zeg, dat ik hem sexy in dat of dat kledingstuk vind.

Wat ik wil is dat ik iets kan betekenen voor iemand en mijn partner kan helpen en bijstaan om ook zijn droom te verwezenlijken want met twee ben je sterker en staat er niet achter succesvolle man een sterke vrouw ?

Wat ik wil is dat ik op mijne vent kan rekenen. Dat hij my back heeft (letterlijk en figuurlijk) en dat hij me verdedigt en ik me veilig voel omdat hij er is. Dat ik figuurlijk achter hem sta spreekt voor zich.

Maar zolang "hij" er niet is moeten we het allemaal zelf doen en onszelf dat schouderklopje geven. Is dat even leuk als dat van iemand krijgen ? Neen, echt niet. Maar we moeten. Kunnen we zonder een man ? Ja. Maar we wíllen niet zonder hem kunnen.

Zoals ik in mijn vorige post al zei mag een ander ons niet volledig maken maar wel aanvullen omdat we al volledig zijn van onszelf. Maar er zijn verschillende laagjes. De eerste onszelf beschermende laag met die stoere façade en de grote mond. Daaronder de vele kwetsbare laagjes die we niet direct laten zien. Maar die het wél waard zijn om ontdekt te worden. Een boek is meer dan alleen de cover. Lees het verhaal en oordeel dan pas. Wie weet wat kom je nog te weten over ons.

Diezelfde single vriendinnen stellen zich de vraag "Wat willen mannen nu eigenlijk ?" Eentje zei "Ja deuh, ze willen allemaal een prinses in de keuken, een dame op straat en een hoer in bed". Klopt dit beeld ? Nu moet ik oppassen wat ik zeg maar ik geloof dat ondanks alle emancipatie de traditioneel verdeelde rollen lang zo slecht nog niet zijn. Ik vind het daadwerkelijk leuk als een (gentle)man de deur voor je opent en je vóór laat gaan.

Maar ik denk dat we onszelf beter de vraag kunnen stellen "Wat willen wíj nu eigenlijk ?"

Als je single en rond de 40 bent, heb je minstens één mislukte relatie achter de rug. Waar je hopelijk uit geleerd hebt. Maar waar je ook door gekwetst geweest bent. Om onszelf terug open te stellen voor iemand moet je van zeer goeden huize komen. Je moet laten zien dat je het meent, dat je er bent voor the long haul. Zeker als er kinderen in the picture zijn.

Voor diegenen out there die niet alleen kunnen zijn, knock yourselves out op Tinder, Parship of whatever. Veroordeel ik relatiebureaus ? Absoluut niet maar het is niets voor mij. Omdat ik vind dat liefde je overkomt. Je gaat er niet artificieel naar op zoek. Je ontmoet iemand en je "klikt.

Ik vind ook dat een relatie een meerwaarde moet zijn in je leven. Een prachtige quote van Nicholas Sparks is "The best love is the kind that awakens the soul and makes us reach for more, that plants a fire in our heart and brings peace to our mind".

Ik wil dat to-taal-pak-ket. I want you to be my lover and my best friend. Ik wil een beter persoon worden voor diegene(n) die ik graag zie en dat die persoon dat ook in me naar boven brengt. Ik kom dus met een stel "eisen".

De woorden "Ik heb je graag" zijn leuk maar wat ik wil horen is "Ik zie je graag".

De woorden "Ik voel me goed bij jou" zijn flatterend maar wat ik wil horen is "Ik kijk er echt zó naar uit om je straks te zien en te weten dat je er bent als ik thuis kom".

Ik wil geen possibility zijn, ik wil the one zijn. Ik wil dat je voor mij kiest en enkel voor mij.

Ben ik nu hopeloos romantisch en is dit in deze tijden te veel gevraagd ? Ja misschien wel maar voor minder dan dát doe ik het dus écht niet meer. Been there, done that en ik ben het all or nothing type.

Wat vast staat is dat de meeste singles die ik ken niet op zoek zijn. Omdat we nog niet klaar zijn met het vorige hoofdstuk. Omdat we nog niet klaar zijn om eventueel terug onszelf te moeten oprapen als het weer fout loopt. Omdat we vinden dat we op zich best wel een vol leven hebben en het niet persé hoeft maar wel leuk zou zijn.

Wat de reden ook is, ik geloof dat what's meant to be, will be en wat moet komen, ook komt. Dikwijls zelfs op de meest onverwachte momenten. Dat het niet uitmaakt wat je doet of waar je bent zolang je maar happy bent, doing it. Maak plannen maar sta ook open voor dingen en zie waar het je brengt want life is what happens when you're busy making other plans. 

Hieronder nog een paar quotes die ik er boenk op vind en die ook op m'n Pinterest borden staan.