Doordeweekse dinsdag

 Vandaag stond er een vorming op het programma. Aangeboden vanop de werkvloer. Over zelfzorg. Echt iets bijgeleerd heb ik niet, maar wel een fijne dag met toffe mensen. En leuk om het reilen en zeilen 'bij een ander' eens te horen.

Elke werkdag neem ik de bus. Vanmorgen deze bijna gemist. Omdat de chauffeur besliste van niet (direct) te stoppen. Met stomverbaasde blik keek ik naar het achtereind van de bus. Om het dan op een lopen te zetten toen deze alsnog tot stilstand kwam. 

Absolute pluspunt bij een bus is dat de chauffeur sowieso de deur voor je open doet en je geen ik-zou-wel-door-de grond-kunnen-zinken momentje hebt (zie blogpost van gisteren :-))

Toen ik opstapte zei de chauffeur :”Ja madammeke, ge moet wel teken doen met uw hand hè.”

Ik dan weer :"Ik dacht echt dat dát niet nodig was vermits er dit half uur toch maar 1 bus stopt. Heb trouwens nog nooit teken gedaan."

Hij : "Madammeke, er hangen 7 bus nummers op het bord, dus méér bussen."

Ik zei: "Ah, dan zal ik het onthouden."

Hij nog (toen ik al een eind verder neergeploft was want staande mijn evenwicht behouden op een rijdende bus, niet mijn sterkste punt heb ik gemerkt) : "Ja, ik kan niet weten waar gij moet zijn hè."

Ik : "Nee, da's wel waar." 

Bon, er hangen 5 bus nummers op het bord en volgens de dienstregeling (die ik helemaal uitgekiend had toen ik een paar maanden terug besliste om met de bus woon-werkverkeer te doen) rijden er effectief van de 5 nummers, 3 lijnbussen. Doorheen de dag eigenlijk zelfs maar 2 met om het half uur dus een bus.

Dat heb ik dus allemaal niet gezegd, ook al had ik wel degelijk een punt. Maar hij had ook een punt toen hij zei dat hij niet kon weten waar ik moest zijn. En ik kan me perfect voorstellen dat de chauffeurs niet van elke halte weten welke lijnen precies op die plek, voorbij komen.

Waar ik toe wil komen is dat het niet gaat om "je gelijk te halen". Waar het om gaat is dat je mekaars standpunt respecteert en je allebei je dag op een positieve manier kan verder zetten. Water bij de wijn doen heet dat dan.

Op de terugreis, toen er geen zitplek meer voor me was, stond een scholier spontaan recht en zei tegen me : "Gaat u maar zitten mevrouw." Ik heb me er ondertussen al bij neergelegd dat ik tot de middelbare leeftijd behoor en mensen je ook zo behandelen, dus zei ik met een grote glimlach dankjewel en ik dacht, me het voorval van deze morgen herinnerend, 'what goes around, comes around'.

Op de vorming tijdens de voormiddagpauze kwam ik uit één van de toilethokjes toen er een dame aan de lavabo stond die geen water uit de kraan kreeg. Ik hoorde haar tegen zichzelf zeggen : "Maar allez, hoe kan da nu ?"

Ik zei : "Ik denk dat je je handen best iets lager houdt, zodat de bewegingssensor je kan registreren."

Zij weer (met het schaamrood op haar kaken) : "Kan echt ík alleen maar weer voor hebben."

Ik : "Nee zene, toch niet. Gisteren was ik aan de beurt en had ik een laat-ons-dit-maar-vlug-vergeten momentje."

Zij : me in de spiegel aankijkend, "Tof dat je dat zegt en zo eerlijk bent."

Ik : "Graag gedaan" en al babbelend hebben we samen het toilet verlaten en een koffietje gedronken. 

Bij de namiddagpauze bood ze me een snoepje aan die de catering tijdens de middagpauze nog komen brengen was. Snoepjes die ik gemist had door even buiten te gaan om een frisse neus te gaan halen. En weer dacht ik : "Dit is de 2de keer vandaag dat ik spontaan iets terug krijg, gewoon door je ego opzij te zetten en aan je medemens te denken."

Toeval zeg je ? Nope want toeval bestaat niet. Je krijgt terug wat je geeft, daar ben ik inmiddels 1000% van overtuigd. Omdat we allemaal verbonden zijn.

Om het nog even over 'Wat schaft de pot vandaag' te hebben, vandaag geen geklungel in de keuken. Hoewel ik een receptje klaar had van hetzelfde boek van Pascale Naessens van gisteren. Er is ook alles ervoor in huis.

Witte bonen in tomatensaus. In het recept zitten bonen (ja 't zal wel zijn), spinazie, een gele en rode paprika, tomaten en rode currypasta. Maar het zal voor morgen zijn, náh. Vandaag geen zin in. We doen zot en gaan een hapje eten. Doordeweeks iets gaan eten en jezelf even verwennen vind ik trouwens sowieso veel leuker dan in het weekend.

Bonen for lunch it is morgen. Misschien breng ik je nu ook op een ideetje en doe je met me mee ? 

Voor 's avonds staat er al iets anders op het menu maar daarover morgen dan weer meer.